1950'lilerden önce bilimin akıl almaz hızla gelişmesi ve ateizmin adeta modaya dönüşmesi neticesinde bilimadamlarının çok büyük çoğunluğu ateistti. hatta o zamanlar 2000'li yıllara gelindiğinde dinlerin yeryüzünden silineceği düşünülüyordu.
ama 2000'li yıllara doğru gelinirken, bir yaratıcının varlığına olan inanç artmaya başladı ve bugün bilimadamları arasında da bu inanç giderek güçleniyor.
bilim tarafsız olarak araştırmalar yapar.* doğa olayları hakkında neden sonuç ilişkisi içerisinde açıklamalar yapmaya çalışır.
ateizm ya da deizmi tercih etmek, bilimin araştırma sonuçlarına bakarak yorum yapacak olan kişinin işidir. bilim bu konuda bir mecburiyet ortaya koymaz.
ateizmin tanimi yuzeysel olarak "tanri tanimaz" iken; deizmin tanimi yuzeysel olarak "din olmadan tanri kavramina inanmak"tir. ve eger bilim, bir seyi basitce evet-hayir ile sorgulayarak giderse, vardir veya yoktur gibi net bir yanit verilemeyecek ve kanitlanamayan bir sonuca ulasir.
bilimin amaci kanitlamak olarak kabul edildiginden dolayi kendi icinde iki kez celisen sorunsaldir.
edit: anlatim bozuklugu duzeltildi.
edit2: tanrinin, olabilitesi kanitlanan big-bang oncesi bir tetikleyici/varoluscu guc olarak tanimlanmasi durumunda, bu ikili bir noktaya kadar beraber calisabilirler. ama bu tanrinin tanimina gore degisir, ruhsal bir dunyanin sozu bile edilemez bu durumda.
billim adamlarinin inanc gercekten cok yukseliyor. 1950 lilerde hepsi ateistken artik bugun bilim tanrinin varligini gormustur. hata ahiret arastirmalari bile yapiliyor. saka bir yana billim ateist olmak zorundadir. cunku bir tanrinin varligini dusunupte arastirma yapamaz. cunku cogu soru tanrinin olmadigi dusunulerek sorulup cevap buluyor. eger billim tanrinin varligini kabul etmis olsaydi butun gun kutsal kitaplari okuyup arastirma yaparlardi sanirim.
dogmatik ve tepeden inme inançların çok dışında kalan bir tanımlamadır bilim. eğer bilim inançlarla beraber iş görebilseydi deneyi hangi kefeye koyabilirdik? bilimle uğraşıyorsak, pozitif bilimlerde bizim bazı inançlarımızdan sıyrılmak zorunluluğumuz vardır.. ve bilime ışık tutmak adına zincirlerimizi kırmak en doğru olan yöntemdir.. bir şeyi araştırırken olayın nasıl peydah olduğuna ve nasıl türediğine, yani olayın en uç noktasına kadar gideriz. ancak inançlar ise ısrarla bunun deneyle açıklanamaz bir nokta olduğunu savunuyorsa, ben bu verilerin üzerine nasıl bir araştırma geliştirebilirim?
1914'te alanında yetkin 400 bilimadamı arasında yapılan araştırmaya göre bu bilimadamlarının %70'inin Tanrının varlığına dair şüpheleri vardı. Bu o zamanlar, alanında yetkin bilimadamlarının %30'unun tanrının varlığına inandığını gösteriyor.
Takvimler 1998'i gösterdiğinde ise, Nature dergisinin yaptığı araştırmayla alanlarında yetkin bilimadamlarının sadece %7'sinin Tanrının varlığına inandığını öğrendik.
Yani ortada 2000'li yıllara gelirken bilimadamları arasında yükselen dindarlık gibi bir şey yok, tam tersine inançta büyük azalma var. Ha 98 den 2000'e iki yılda bilimadamları tövbe edip dine döndüyse bilemem. Ama bu dindar bilimadamları yükselişi neye dayandırılarak iddia edildi, onu da merak ediyorum.
dindar billim adamlarinin yukselisi diye birsey yoktur. avrupada din ve billim her zaman karsi karisya gelmistir. ve en sonunda da billim kazanmistir. gunumuzde birakin dindar billim adamini gelismis ulkelerde dindar olan kimseler kalmamistir hata tanri inanci yuzde 10 lara kadar dusmustur. en buyuk nedenide insanlarin artik belirli bir kapasiteye gelmesi ve kendi kendini kontorl edebilmesidir.
Siz hiç bilimsel bir yayın veya konudaki çıkarımlarda, teorilerde, öncüllerde vs tanrının olduğunu veya olabileceğini gördünüz mü? Yağmurun yağması açıklanırken, işin hiç bir noktasında tanrının etkisinden veya etkisinin olabileceğinden bahsedilmiş mi? Bilimin herhangi bir dini veya deizmi değil, ateizmi şart koştuğu ortada! Aksini iddia eden varsa, bir örnek versin yeter.
