çocuktuk. big bable mıydı neydi, o zaman en popüler sakızıydı. 5-6 kişi bakkaldan çalmak için girdik. hayır bütün gün en ücra mahallerde gezip hırsızlık için kendi mahallemizin bakkalını seçmek ne derece geri zekalı olduğumuzun en büyük kanıtıydı. velhasılı yakalandık.
bakkal babama şikayet etti beni. "zararın nedir" diye sorup sakızların belki 50 katı para verdi bakkala. o gidince de "bize yakışmaz oğlum, üzüldüm" deyip apartmana girdi. o gün, babamın hep arkasında olacağıma karar verdim sanırım. ama bazen bokunu çıkarıyor.
kolesterol denen bi şey var ya. doktorlar, bilim camiası falan ısrarla uzak durun kırmızı etten diyor. babamsa daha büyük bir ısrarla "kırmızı etin zararı kanıtlanmadı ki amına koyim" diyor. aynı peder, her gün iki duble rakının kolesterole iyi geldiğini savunuyor. "imkan yok olm, yoksa ben kanıtlıcam" diye de ekliyor.
cern deneyine de kafayı takmıştı. o kadar küçük bir parçacığın büyük etkiler yapacağına inandıramadı kimse.
o gün bakkalı bozup göndermeseydi "aga sen neyin ısrarındasın? devlet memuru bi zat olarak okumuş adamları bu denli rencide etmek sana da saçma gelmiyor mu?" diye on sefer çıkışırdım ama olmuyor işte.
babalar doğuştan "her şeyi bilen" vasfındayken, bilim adamlarını siklememeleri bize normal geliyor sanırım.
