konu hakkında bilgili olan kişiyi susturup o konu hakkındaki atasözünü ortaya atıp sessizlik oluşturan insandır.
atasözleri yıllardır bizi yönlendiren bir şey olsa da aslında çok da abartılacak kadar beyni hırpatalacak bir şey değildir.
hantal, tembel bir şekilde bilgiyi almak yerine; elinin tersi ile itmek en büyük örnektir.
''söz gümüş ise sükut altındır'' yerine ''konuş ki seni görebileyim'' dense belki çıkacak karanlıklar aydınlığa...
böylece aslında konuşmanın ne kadar faydalı olduğunu görebilirdik.
edit: tüm diksiyon kitaplarında bu toplumsal bir yanılgıdır. yani duayenler de bunu kabul ediyor.
