annesinin laf etmekten çocukla ilgilenmeye vakti olmaz ve sizi geçici çoban ilan eder. artık eviniz yayla çocuk bir keçi siz de çobansınızdır. müstakbel keçiniz verdiğiniz hiç birşeyle yetinmez ve bilgisayar aaaaç, geetaa aç diye götünü yırtar.ulan ağzına iki tane vursam anasına gidecek en iyisi açayım da sussun zibidi dersiniz ve açarsınız bi oyun. e çocuk açtığınız oyunu da beğenmez ve gta açmanız için ısrar eder. velhasıl kelam tuşların da bilgisayarın da ağzına sıçar. iki de bi silah şifresi yaz onu yap bunu yap diye de emir verir. sabırlı olmak gerekir.
kendisi kuzenimdir. böyle çocuklar dur durak bilmez. delirmişçesine hoyrat davranırlar. her şeye otuzbin defa tıklamak bilgisayarı kitlemek onlara mahsustur.zor çocuklardır. (bkz: biz çocukken bilgisayar mı vardı)
- anneeaa içerdeki abla bilgisayarı vermiyoo, üstelik oyun oynuyoo!
içerdeki abla? şimdi böyle mi olduk?
demin sırnaşıyordun, ne bu yabancılaşma?
ismimi söyle bari, terbiyesiz. büyüğe hiç saygı kalmamış.
neyse, sakinim.
aşağu yukarı 1 yaşlarında bir kız çocuğuysa bi kaç yavru kedi resmi gösterdikten sonra çokta sorun çıkartmayan çocuktur, 6 7 yaşlarında bi erkek veletse cinnet sebebidir.
bilgisayarın başına geçmesi bir şey değilde. kapladığı alanda kendi cumhuriyetini kurmuş olması sakat durumdur. zira kalkmayacağını, kaldıramayacağınızı anlarsınız. annesi - hadi ümit gidiyoruz. dediğinde sanki havai fişekler patlatılıordur gönül bahçenizde. sizde papatyalara atıyorsunuzdur bedeninizi sere serpe. abarttık mı?
