yeri geldiğinde canınız bir hayli sıkabilecek çocukdur.
kendisi bilgisayarı rehin aldıkdan sonra geri bırakanakadarki sürec sabır ve sükünetle geçirilmelidir.
ev sahibi ve ayni zamanda bilgisayar sahibi adamin annesinin ona ikram ettiği cayi,pastayi bilgisayara/haliya doker. bir de kalkıp siktir olup odadan giderken halıya dokulmus pastaya basar.
ulan bi de bunlara cift kisilik oyun acilirdi misafirperverlik hissi uyandirilmasi icin. neyse ya ben lan birsey demiyorum.
hele ki kardeşten ya da sevgiliden sonra üstelik siz o bilgisayara oturmak için saatlerce beklerken oturan misafir ya da misafir çocuk olursa hepten çekilmez olan hede.
bilgisayarın başına geçmesi bir şey değilde. kapladığı alanda kendi cumhuriyetini kurmuş olması sakat durumdur. zira kalkmayacağını, kaldıramayacağınızı anlarsınız. annesi - hadi ümit gidiyoruz. dediğinde sanki havai fişekler patlatılıordur gönül bahçenizde. sizde papatyalara atıyorsunuzdur bedeninizi sere serpe. abarttık mı?
aşağu yukarı 1 yaşlarında bir kız çocuğuysa bi kaç yavru kedi resmi gösterdikten sonra çokta sorun çıkartmayan çocuktur, 6 7 yaşlarında bi erkek veletse cinnet sebebidir.
- anneeaa içerdeki abla bilgisayarı vermiyoo, üstelik oyun oynuyoo!
içerdeki abla? şimdi böyle mi olduk?
demin sırnaşıyordun, ne bu yabancılaşma?
ismimi söyle bari, terbiyesiz. büyüğe hiç saygı kalmamış.
neyse, sakinim.
kendisi kuzenimdir. böyle çocuklar dur durak bilmez. delirmişçesine hoyrat davranırlar. her şeye otuzbin defa tıklamak bilgisayarı kitlemek onlara mahsustur.zor çocuklardır. (bkz: biz çocukken bilgisayar mı vardı)
