bilgisayarı olan çocukvsbilgisayarı olmayan çocuk*
zengin velet arkadaş yavuz bilgisayar oyunu almak için çarşıya çağırmıştı onu. gittiler, delta bilgisayar'dan [lan adını bile hatırlıyorum dükkanım. içime işlemiş şerefsizim!] commandos 1'i aldılar. bizimkisi hayatında 386lık bilgisayarda [o da aynı zengin veletin di zaten. arada çağırıyodu, oynuyorduk, yeniyodu beni. sanal mastürbasyon! oynamayı bilsem yenerdim ya neyse...] bomberman'dan başka oyun oynamamış. commandos ise tam bir muamma! lan ne muamması, nirvana! nirvana! ötesi yok hacı! kapağındaki resime bakarken bile zevkten kuduruyor, heyecan basıyor. yerinde duramıyor bizimkisi. içten içe eve gitsek de oynasak diyor bünye... neyi be!
eve gelinmiş. apartmanlar farklı kat aynı. hatta kat 3 daire 6 [şiir gibi oldu bu ne la] 2 blok birbirine yapışık. ya ayrılık vakti, ya da deli gibi oyun var sonunda. iç ses kuduruyor: [beni de çağır lan! beni de! hadi!]
zengin veletin sikinde değil tabi, adam kanıksamış.
adams: napacan şimdi la yavuz? [oyunu oynayacaksan beni de çağır diye alttan alttan ayarı verme çabası. yazık lan...] yavuz: yoruldum oglum. yatarım az. adams: bakmıycan mı oğlum oyuna? [iç ses: nasıl bakmazsın lan? nasıl durabiliyon? sikerim seni!!! bakacan işte] yavuz: ya siktir et. sonra bakarım. [adam doymuş... yapacak bir şey yok] adams: hımmm... iyi o zaman. ben evdeyim. [iç ses: yani çağıracak olursan fazla uğraşma, evdeyim ben yani. şey yani... hani olur da ulaşamazsan evdeyim. hay mına koyum çağırmadı lan] yavuz: tamam. [iç ses: siktir!]
yavuz eve gider, bizimkisi sağlam göt olur. arkasından bakar, hayatında yaşadığı en büyük ezikliği orada yaşar. o yaşta sıfırı tüketmek bu olsa gerek. zavallı bir şekilde eve doğru yola koyulur. [zaten 2 adım ötesi! ne yolu? sanki çok uzak! çağırsaydın nolacaktı sanki ibne?] eve nasıl çıkmıştır bilemez. son bir umut balkona çıkar, belki balkondadır diye. bağırır:
kahramanımız içeri gider. sinirden ağlayacak halde, kardeşiyle paylaştığı danalık kadar ufak odasına girer. bir sinirle eline aldığı 9999 in 1 atari kasedini atariye takar, atariyi televizyona bağlar. mario'da 1-1'den başlar. bütün bölüm sonu canavarlarına küfreder, tosbağaların üstüne 3 kere atlar, direklerin en tepesinden inmez. 8-4 oyununa kadar bütün bölümleri 3565645.kez bitirerek elde ettiği kıytırık başarılara bir yenisini daha ekler. hızını alamaz tank oynar! hay kodumun atarisi diye hayıflanıp kaldırır duvara çalar. sonra odasına gider, mazlum hayatı devam eder...
gün geçer, devran döner. balkondan bir ses kulağına çalınır bizimkisinin: yavuz: adaaaaaaaammmmsss!
koşa koşa balkona çıkılır. adams: hııı? [hiçbir şey olmamış gibi. ben zaten atari oynuyordum, senin beni çağırıp çağırmaman sikimde değil hacı. vallaha bak...] yavuz: gel de bilgisayar oynayak la! [neeeğğğğyyyyyyy] adams: biraz işim vardı amma geliyom neyse... [söyle yalanı...]
ulan nasıl bir koşmadır? çocuk içeri girmeden ben kapıda bitmişim. nasıl bir hevestir bu! halen düşünüyorum o hevesle yaptığın ne var desen vallahi de yok billahi de yok böyle bir şey! [seks de dahil*. o derece! gay değilim lan! cıvıma! ] neyse efendim. içeri girdik, bilgisayarın başına geçtik. bomberman ve bilardodan sonra hayatımda gördüğüm ilk bilgisayar oyunu. bilgisayarın markası casper pentium 2 - 380. ilk çıktığında aldı adam, aslında eski...[ona sorsam bilmez lan işlemcisini. vallaha bilmez.] açtı commandos'u. aman allahım, bünyede ilk defa bilgisayar oyunu gerçeğiyle karşılaşmanın yarattığı etkiyi herkes tatmıştır! orgazmdan daha zevkli anlara sokayım. bu anlatımaz bir his... bizimkisi büyülenmiş halde bakmakta. yavuz ise oyuna girmiş oyunu anlatmakta. lan ilk defa görüyoruz bilgisayar oyunu, adam gitmiş strateji açmış! oğlum hard diski yaktıracaksın o yaştan, yavaşş!
oyunun replikleri hala aklımda
"ay emmmmm kaming söööğğr" [sert adam]
"yes söğğğrrr" [bu adam ağzını yamulta yamulta söylerdi bunu. tipi de mıymıntıya benzerdi]
"alarrrrrrmmm alarrrmmmmmm" [ne bağrıyon kodumun dangalaı insanı]
hiç oynatmadı bana. yine gösteriş yapmaya çağırmış ibne zaten...
olsun hacı. yine de o replikleri duymak, o görüntüyü görmek, o hissi yaşamak kadar zevk alınan bir şey pek çıkmadı karşıma şu hayatta. ilkler ve iz bırakanlar unutulmaz [verrr verrr ateşeee ver bizi...] derler ya, hakikaten öyleydi. dram içinde yaşanan sevinçten başka bir şey gelmiyor aklıma o günlere dair. teşekkürler yavuz, teşekkürler türkiye...
