genel yöntem budur. hayatım boyunca hiçbir insan tanımadım ki -mesela- tüm dinleri araştırıp, öğrenip ondan sonra birini seçmiş olsun, veya tüm düşünce sistemlerini okuyup-öğrenip kendine yakın hissettiğini tercih etsin. hepimiz, önce kendimize uygun bir düşünce beğeniyoruz sonra da uyarına gelirse altını dolduruyoruz. doldurmaya üşenenler kurtlar vadisi izleyip, türkiye ve dünya gerçeklerini çözüyor. kısaca, farkında olmadan bile olsa ve hatta çok küçük konularda bile olsa hepimizin zaman zaman yediği nanedir bu.
tabii bunları söylüyorum diye, öğrenmeyi-bilgi edinmeyi küçümsediğim varsayılmasın. aksine bilgi edinmek-öğrenmek ve tam olarak özümsemek çok önem verdiğim şeylerdir. sürekli bir şeyler öğrenen insanlar da zaten zamanla gelişecek, değişecek, yaşayacaktır. mesele, bilgi sahibi olmadan fikri sahibi olmak değil, inandığın veya inanmadığın fikirlerle ilgili bilgi edinmekten kaçınmamak, kolaycılığa kaçmamaktır.
sonuçta insan beyni dediğimiz şey de pek öyle kutsal ya da kusurca işleyen bir sistemden mürekkep filan değil ki. yönlendirmeye, telkine pek yatkın varlıklarız. aynı zamanda da duygusalız. sevdiğimiz, öncesinde çok defa haklı olduğunu gördüğümüz, etkisinde kaldığımız insanların düşüncelerinden etkileniyoruz ve işin garibi biz de insanları etkileyebiliyoruz. bu denli çapraşık etkileşimler aleminde yaşarken, sahip olduğumuz her fikirle ilgili, yeterli bilgi sahibi olduğumuzu düşünmek biraz çocukça değil midir ey sözlükçü?
baskasinin bilgisini ve fikrini duyup benimsemek olabilir bazen. ozaman niye yasiyosun varliginin farkinda ol dedirtir insana dusunemiyosun madem o halde yoksun. baskasinin fikrine sahip olmaktansa fikirsiz olurum daha iyi.
türk insanın her durumda uyguladığı ve bunu yaptığınız büyük bir rahatlıkla söylediği eylemdir. zannımca uğur mumcu bunu gördüğü için bu güzel tespit cümlesini söylemiş/yazmıştır. fikirlerimizin karşısına dünyanın bir çok yerinde bilgiyle geldiklerinden ve biraz da yöneticilerimizin basiretsizliğinden hala üçüncü dünya ülkesi olarak anılıyor/biliniyoruz.
anlamadan dinlemeden konuşma hastalığıdır. düşünce kısırlığından ileri gelir. bir lafı dümdüz duyma ya da okumadır. beyni basmamaktır. empati kuramamaktır. kendi başına gelir mi diye düşünmeden yargılamaktır. haddini bilmezliğin daniskasıdır. kendini bir şey sanmaktır. *****
insanın iç düşüncelerini, kurgularını bilinçsizce yansıtması da denebilir. hayır dahası, bu genellikle insanlar tarafından müthiş özgüvenle yapılan talihsiz bir hadisedir. insanlar arası ilişkide vuku bulduğu vakit; üste çıkmaya çalışma, hırs peşi sıra gider. bilinç fakiri insanların en güvendikleri kaynaktır ve kendilerine sonsuz sayıda ürün bulabilirler. sevimsizdir, zararlıdır, sinek kovucu sıkınca gitmez, kaçınalım.
okur yazar tarifinin şeklinin değişmesiyle de yakinen ilintili -pişmeden yandım- bilgi(!)de doz aşımı. tanım ve tarifin günümüz hali ile son şekli: yazar okur. önce yarım yamalak bilgisi ile azar yazar, ardından sağlam temelli bir ayar ile göt üstü oturduğunda kucağında konu ile ilgili bir eser bulur. sonra kendisi de bir eser neşreder: "meğer öyle değilmiş."
son dönemde özellikle siyaset konularında genel anlamda türkiye'de, özel anlamda da uludağ sözlük'te bolca yapılan aktivite...
hele ki; bir cumhurbaşkanı'nı halk seçmesi olayı hakkında yorumlar var ki evlere şenlik... tutturmuşlar, "halk seçsin demokrasi var" tamam güzel kardeşim halk seçsin de, öyle sistem analizi yapmadan, daha önceden ve şu anda bu sistemleri uygulayan ülkelerin siyasal sistemlerini, toplumsal yapılarını ve siyasal kültürlerini analiz etmeden, şak diye tepeden inme şekilde "cumhurbaşkanını halk seçsin" demek, kusura bakmayın ancak andavalıktır...
bir de işin ironik yönü var... erkan mumcu 2 senedir dile getiriyor bu fikri, akp sempatizanları o zaman karşı çıkarken şimdi birden demokrasi savaşçısı olmuş durumdalar... hani diyorum ki; erkan mumcu hazırlığını yapmıştır adam 2 senedir söylüyor, peki anayasa mahkemesi kararından 2 gün sonra halk seçsin fikrini benimseyen ve hiçbir hazırlık yapmadan, bilgi edinmeden yasa çıkarmaya çalışan akp'ye ne demeli?
şu var, günlerdir sözlükte okuyorum cumhurbaşkanı'nı halkın seçmesi yazılarını... hani halkın seçmesini eleştiren kişileri eleştirenler sadece "chp'nin isminde halk var ama halktan korkuyorlar" gibi basit ve ucuz cümlelerle eleştiriyorlar, bir tane adam da, halkın seçmesiyle sistemde oluşacak olumlu veya olumsuz değişikliklerden dem vurmamış, bir tane adam da, fransa'nın bu sisteme nasıl sancılı şekilde geçtiğinden dem vurmamış, bir tane adam sosyo-kültürel farklılıklardan dem vurmamış, bir tane adam da okumamış... çok afedersiniz ama, bir şey bilmiyorsunuz anladık, bari okuyun öğrenin, adam gibi her şeyi ortaya koyun da eleştirecek bir şey bulalım... şahsen "chp'nin isminde halk var halktan korkuyorlar" eleştirisine karşı bir yazı yazmak içimden gelmiyor... çünkü, konuyu eleştirdiğimde, sanki adam bana tırnak çakısı çıkarmış, ben tankla saldırıya geçmişim gibi hissediyorum... düşünün yani, cumhurbaşkanını halkın seçmesine karşı çıkanlara karşı getirilen eleştiri bu kadar basit... deyin ki; sistem bakımından şu anki sistemden artıları şunlardır, eksileri de şunlar olacaktır ancak artıları eksilerinden fazladır... hadi geçler sizleri biraz düşünmeye davet ediyorum...
