bir kürt ailenin, yakını oldukları başka bir kürt aileyi tamamen katletmesidir. dava bugün sonuçlanmış ve müebbet hapis cezaları haklı olarak yağdırılmış.
haberde dikkatle bir bdp milletvekili aradım. katledilen bir kürt ailesinin haklarını korumak için davayı takip etmiş olmalarını istedim, ne yazık ki göremedim.
onlar büyük ihtimalle o sırada pkk yandaşlarının haklarını korumakla görevliydiler. dükkanları zorla kapattıran, ekmek kapısını kapatmak istemeyen adamı linç etmeye çalışan, dükkanını arabasını yakan ve nefsi müdafa sonucu ölen pkk yandaşlarının davalarını izlemek için samsun'da provokasyon yapmayı bilirler ancak.
4 mayıs 2009 tarihinde, korucu köyü olan bilge köyünde; pkk sempatizanı şıh mehmet çelebi, kardeşi ve oğlu tarafından yapılan; 7 si çocuk, 3ü hamile 16 kadın toplam 44 kişinin öldürüldüğü katliamdır.
bir unutulan vak'a daha.
her gün bilge köyü ile elbette yaşayamayız, hayat devam ediyor.
peki ya önlem...
hani genelde "alınan-alınması gereken" önlem. hatta önlemler.
o ölen 44 kişinin ardından ne değişti, sevdiklerini kaybedenlerin hayatlarından başka.
güneydoğu-töre-ağalık sistemi-göç-kız alıp verme-kumalık gibi başa bela olgular için bu ülkenin bakanları-dernekleri-önde gelenleri ne yapıyor şu anda.
ben söyleyeyim mi, en iyi yaptıkları şeyi yapıyorlar.
koca bir hiç.
ölen öldüğüyle kalıyor, bu ülke de az gelişmişliğiyle yola aynen devam ediyor.
ne acı ki...
bir katliam olayin aktidir birr diger katliamda, canli kalan geridekilerin cektigidir. katliam olur, koye gazeteciler gider. kucuk kiz kurtulmustur; keske kurtulmasa denecek turdendir kurtulusu. ilk kez mikrofon gorur, burnunun ucunda. bir kadin saci boyali, tirnaklari ojeli; sorar ' nasil oldu, ne oldu?'. kucuk kiz cevap verir, biz icerideydik bizi gormediler, silah sesleri duyduk, saklandik, cit cikarmadik. sesler bitince ciktik. annem bi yerde, abim bir yerde. abimin basi delik, annemin beli. kan vardi her yerde...' ojeli kadin sorar ' ne yaptin?'
bu nedir ya? saka midir, gercek midir? haber katliamidir bu isin.
köylerimde insanlar ölür.
44 tane taş koyarlar üstlerine.
o köylerim ki gitmesemde görmesemde benim olan köylerim.
o köylerim ki evimin sıcak koltuğunda hiç görmeden, vahşi zaten bunlar dediğim köylerim.
ahh o köylerim ateşe verilesi köylerim..
haritada yerini bile çoğumuzun bilmediği, büyük bi vahşetle hafızamızda yer eden bilge köyü.
ben bu yazıyı neden yazıyorum; çünkü o cinayetin tam ortasında kalan küçük yürekler onca acının ve kimsesizliğin üzerine şimdi de açlıkla karşı karşıyalar.demem o ki bu ülkede yaşamak maviliği hiç görememekle eş anlamlı.
