insanın kendisiyle girdiği anlamsız bir imtihandır.
bazen, bazı şeylerde kendimi durduruyorum. sonra kasmayim diyorum. verdiğim kararın tersine bir adım atıyorum. hemen akabinde öyle güzel ispatlanıyor ki ilk düşüncemde vermiş olduğum kararın haklılığı... illa afedersin bi tarafıma bi şey kaçması gerekiyor yine de. bazı şeyleri kendime ispatlamaktan enteresan bir haz alıyorum. kendi kendime dönüp "ben demiştim onthemove" demek gibi bir şey bu. bir nevi kişisel, kimseye zararı olmayan ego tatmini gibi.
- bak onthemove, bunu yapmamalısın.
+ evet, biliyorum.
- ama yapmak istiyorsun.
+ evet.
- bunu yaparsan başına gelecekleri de biliyorsun.
+ evet.
- ama yapmazsan da duramayacaksın.
+ beni yorma istersen?
- tamam hadi yapalım amk.
sonra eyleme dökülür ve sonuç beklendiği gibidir.
- demedim mi sana?
+ dedin.
- ne geçti peki eline zaten bildiğin bir şeyi kendine ispatlayınca?
+ kendime olan inancım arttı.
- arttığı halde yine de doymayacaksın ve benzer olaylarda aynı şekilde hareket edeceksin ama.
+ hıhı.
işte böyle. bir türlü durmuyorum. sonunu bile bile dikenli yola atmaktan alıkoyamıyorum kendimi. garip bir haz veriyor bu durum bana. kendimle oynamak... haklılığımı ispatlamak hiç de lüzumu yokken. haksız çıkacak gibiysem de sonuca etki etmek için elimden geleni ardıma koymamak.
aslında kimseye zararım olmaz dedim ama sanırım bazen karşı tarafa da zararım oluyor. ben bildiğim bir yola giriyorum sonunu öngörerek ancak karşı taraf hazırlıksız yakalanıyor ve bilmediği bir yolu açıyor önüme. onun için sürpriz, benim için beklenen son. sonra dönüp arkamı gittiğimde ayıp etmiş olan ben oluyorum haliyle. neticede kırık bir kalbe neden oluyorum, çoktan hissizleşmiş ruhumla... kırık kalp sahibinin bu gidişe neden olacak zemini hazırlayacağını bile bile. zerre vicdan azabı duymadan, adi bir şerefsizcesine...
belki bunları gündelik sıkıntılarımdan uzaklaşmak için yapıyorum. hali hazırdaki sıkıntılarımı anlık hamlelerle atlatamam. oturup düşünsem de çözebileceğim şeyler değil. o yüzden bu tip suni gündemlerle biraz uzaklaşıp kafamı dağıtıyorum sanırım.
kendimi sorgulamak yerine, kendimi böyle kabul ettikten sonra ise artık geriye akışına bırakmak kalıyor bu boktan hayatımı...
