yarın 1 mayıs... işçilerin, emekçilerin, köylülerin ezilmeye devam ettiği gün... ne kadar acıdır; yüzyıllardır asıl yüceltilecek, dünyayı vareden işçilerin ezilmesi. insanın içi içini yiyor. bir tarafta saaatlerce ağır şekilde çalışıp karşılığını alamayan işçiler, diğer tarafta hiç çaba göstermeden servetlerin ve rahatlığın sahibi olan burjuvalar. bu durum insana normal geliyor ama öyle değil. ortada mantıktan eser yok. insanlık burjuvazinin stratejik oyunları karşısında bu durumu doğalmış gibi görmektedir. burjvaların şu anki konumları da bizzat köylünün, işçinin mücadelesi ile kazanılmıştır. fransız devrimi bize bu gerçekliğin en can alıcı noktalarını gösteriyor. tüm insanlığın beynine olmayacak bireyci, pragmatist ideolojileri bizzat kendi eğitim unsurlarıyla aşılayan burjuvazi, rahatlığını ta 1700'lerden beri sürdürmektedir.
yok mudur bu durumu farketip atılgan bir tavırla kendini ortaya koyan? elbet vardır... şimdi mezardadılar kendileri. evet, halk için kendini feda edenler bir zamanlar terörist olarak anılmışlardı; şimdi ise birer kahraman olarak anılıyorlar.
