bu kuram, her ne kadar biçimselliğe önem veren rönesans' a kadar götürülebirse de, esas olarak, bu kuramın derinleştirilmesine 20. yy. da özellikle soyut sanat hareketi yol açtı. modern sanat gerçek biçim ya da gerçeküstücülüğün, nesnelerin biçimlerini bozmaları, biçimin daha kesin ve daha nesnel olarak ortaya çıkmasına yol açtı.
bu kuram, sanat eserinde içerikten çok biçime ve biçimselliğe ağırlık verir. sanatta önemli olanın sanat elemanlarının ve bu elemanlarının oluşturduğu düzenin olduğunu savunurlar. seyredenler, bu düzenlemeyi konu ya da temadan daha çok önemser. bu kurama göre sanat, değeri kendinde var olan, pratik amacı olmayan, kendine yeterli bir nesnedir.
