"bana seni hatırlatır bir şey bulurum, sağımı solumu şaşırıp unuturum, uzaklara dalıp dalıp senin olurum, sus olur pus olur bir seni konuşurum, sohbet koyuydu doğrusu, konuştukça azalıyor insanın derdi korkusu" diyen nostaljik parça.
Çocukken klibini izlediğimde gökseli hafif çatlak zannettiğim şarkı. ortaokuldayken Geçmişi yad etmek ve Göksel'in hareketlerine gülüp eğlenmek amacıyla tekrar dinlediğimdeyse artık bir Göksel hayranı olmuştum.
"senle başlar biterim, ben senden ibaretim" kısmına ciddi anlamda gıcık olsam da yüksek sesle açıp arkada çalarken uzun uzun makyaj yapıp süslenmelik bir şarkı. insanın modunu yükseltiyor.
Bana seni hatırlatır bir şey bulurum
Sağımı solumu şaşırıp unuturum
Uzaklara dalıp dalıp senin olurum
Sus olur pus olur bi'seni konuşurum
Bi seni konuşurum, bi seni konuşurum,
Hep seni konuşurum
göksel'in sesindeki her tondan mükemmeliği görmemizi sağlayan şarkısı.
bana seni hatırlatır bi şey bulurum, dediğinde içimin yağları eriyor,
bana göksel'i getirin lan, diye bağırıyorum. ama yok, kimsenin getirdiği fln yok.
çocukluğumun en kalitesiz şarkısıydı. Şimdi bakıyorum da youtube de 100 milyon dinlenen Türkçe şarkılardan bin kat daha kaliteli.. düşünün o zamanın kalitesini.. çocukluğumu özlüyorum sözlük..
lise 1deyken eve gelirken bi saatlik yolda otobüste her gün aynı saatte bu şarkı çalardı. Ertesi günse toplu olarak okulda aynı şarkıyı söyler dururduk.
bir zamanlar 7/24 dinlediğim hoş bir göksel şarkısı. bugün radyoda denk geldim, sözlerini de unutmamışım. özellikle, "Sözlerim demli, gamlı, nihavent makamı" kısmı ayrı bir güzel.
