dünyanın en ütopik yerine yolculuk yapmaktır.
gezegen gelenek ve göreneklerin uzağında kalmışdır öğrenci evi, yaptığın şeye 1 dakika sonra hayretle yaklaşabilirsin ama 1 dakika sonra tekrar yapabilirsin.
bir kaç gün değil yarın dönecek olmak daha kötüdür, halbuse yediğim önümde yemediğim arkamdayken, her şey ayağıma gelirken, o eve dönmek, yemek yemek için dışarı çıkmak zorunda olmak, geçen hafta bırakılan bulaşıkları yıkamak...
- her açtığığında illaki yiyecek birşeyler bulunan buzdolabı,
- kışsa sıcacık odan
- elektrik, su, internet hiçbir fatura derdi olmayan evin
- her akşam çıkan sıcak yemekler
- istediğin kadar uzun uyuma hakkın
'dan gelinecek yer sadece bunların tam tersi olan özgür ortamdır. özgür diyoruz da ne özgürlüğü, düşününce kendim bile gülüyorum, istenilen saatte dışar çıkarız, istenilen saatte uyuruz, özgürüz biz. hadi lan. anamın yemeklerini özledim hacı ben. fatura derdi olmadan bir ay geçirmeyi özledim, kirayı denkleştirecek miyiz stresi olmayan günleri özledim.
memur hayatı tam bana göre galiba, üzülsem mi sevinsem mi bilemedim.
