Hidra'nın gücüme giden yol albümünden güzel bir şarkısıdır.
zifir karanlık matem ateşi
zikir mi sandın kara günün kefesi
kara kuzu gibi hayat gümüşten kafesi
bu gecede kapalı bu hecelerin nefesi
al beni götür hadi yarına kanmam
bi umut var mı artık sanmam
tek sigaram var inadına yanmaz
bi kadına yazsam suratıma bakmaz
avucumun içi gibi çizgili yüzler
yollar izledim ne gelir güzden
hep sana bakıyodu bu yeşil gözler
bırakma tut elimi sadece söz ver
verilen sözler damarıma mahrem
masum bakışına inanıp kalpten
o sırada bi veda güle güle derken
gözyaşı yağmur ve kara bi mahsen
NAKARAT;
o mutlu günler kaybolmuşken
tut ellerimi demeye cesaret edemedim affet
bendeki hasret her gün artıyor fatih sabret
ve bi gün ölürsem mezarımın üstüne
bi gül bırak sen bi tek gülümse
eğer yüzündeki hüzün ölürse
kendime geleceğim nolur üzülme
yalancı damgası yiyen ben oldum
içli satırlar en büyük ordum
kendimi yine dönüp kendime sordum
cevabı açıktı kurak bi yoldum
mutlu edemedim kimseyi aşklar
yaraladı kalbimi hala aşk var
durduramadı beni atılan taşlar
ağlamıyorum ama gözümde yaş var
şaşmamalıydım hedeflerimden
bi sayfa koparıp bu defterimden
yazdım adını ve alın terimden oluşan slüete çocuk derim ben
keşke gülüşünle bi hayat bulsam
huzura kovuşup ölümüne sussam
ölümüne susayana can verir allah ölmeliyim dimi basitti bu kadar?
