geçen gün yolda yürüyorum. karşıma bir adam çıktı. sakallı cüsseli bir şey. bir kağıt vardı elinde. broşür filan zannettim ilk önce.(zaten suratım çok mu saf geliyor millete bilmem broşürdür , gazetedir; yardım tırıvırılarıdır hep gelip satmaya çalışırlar ;radarları var sanki benim yürüdüğüm tarafa bakmasalarda bi anda dönüp görüyorlar).küçük bir kağıt üzerinde karınca duası yazıyordu. bir anda elime tutuşturdu adam. lanet olsun ki yok almam diyecek kadar dirayetim yok. neyse işte çıkardım cebimdeki bozuklukları verdim. bu aralar para biriktirmem lazım fena halde bir liranın bile hesabını yapıyorken çıkarıp verdim nminibüs paramı adama. ama yaramadı. kağıt para ver diyor''allah rızası için''!adam babam yaşında ; öğrenciyim diyorum benimde param yok diyorum ikna olmuyor. çocuğu yaşında ki insana yalvarıyor. en sonunda vazgeçti. yürüyorum ama nasıl içimde volkanlar patlıyor. allahın duasını parayla satıyor yetmiyormuş gibi kağıt para ver diyor. gelde böylelerini sallandırma meydanlarda ibret-i alem için. kağıda baktım türkçesi de yazmıyodu zaten. içimde sayıyorum allahım sana inancım sonsuz duana da saygım sonsuz ama bu adamın yaptığı şerefsizlik. beni affet filan derken ezdim kağıdı elimin içinde. ve çöpe attım. bir daha olsa bir daha yaparım pişman değilim!
ne kadar kötü bir hale geldik. ağzına allah kelimesini alan yürütüyor işleri. vicdanında yaşayan ; iyisini kötüsünü kimseye açmayan kafir oluyor. yazık bu millete çok yazık. o adam duaları para ile satıp sevap işliyorsa; ben günahkar da olayım; kafirde olayım.
