sadece beşiktaşlıların anlayabileceği his. maç günü heyecanla yataktan erkenden kalkmak 2-3 gün önceden maçı düşünmeye başlamak maç esnasında transa geçmek ve bunlardan mütevellit oluşan tutkunun getirdiği gurur. zaten tutkulu olmayan adam gitsin başka takımı tutsun.
Örnekle; inönü'deki maç öncesi Boğaz'dan gelen taraftar dolu siyah beyaz vapurları görünce nasıl hislenildiğini anca bir beşiktaşlı'nın anlayabileceği gururdur. Asalettir!
tamam siyah ulan da beyaz'ım diye geçiniyordu bu taraftarlar. şerefli üçüncülük zamanlarında (ki daha geçen sene), yani şerefli diye geçinirler ama atiba'nın olmayan penaltısından gol atarken "ahahahha renkliler, kudurun" yazarlar. demek ki sadece üçüncü oldukları zaman şereften bahsederler. işin komik tarafı daha sezonun ortasına gelmeden gol anonsunu yapan adam bile "şampiyon beşiktaş" diye bağırıyor. ulan biz geçen sezon son iki haftaya bile girerken tedirgindik şampiyon olur muyuz diye. beşiktaş taraftarı kadar takımını bu kadar büyük gören başta takım taraftarı yoktur. daha 13 şampiyonluğunuz var, avrupada elle tutulur bir başarınız yok.
bu neyin gururu.
