Beşiktaşlılık
- efendim
- iyi aksamlar salih beyle mi gorusuyorum?
- evet,buyrun
- merhaba,ben taksim ilkyardim hastanesinden nobetci doktor uygar yorulmaz,bu saatte sizi rahatsiz ediyorum fakat su an hastanemizde bulunan bir hasta var. . kendisi baygin,uzerinde kimlik bulamadik yalnizca sizin kartiniz vardi. acaba hastaneye gelebilmeniz mumkun mu? hastanin durumu pek iyi degil de.
- tabi gelirim. . peki nasil biri
- valla 70 yaslarinda olmali,giyim kusamina bakacak olursak sanirim uzun zamandir evsiz diye tanimlayabilecegimiz birine benziyor. . anliyor musunuz. . yani saci,sakali temizligi ve gorunumu pek iyi degil.
- anladim hemen geliyorum. .
kimine gore taksim,kimine gore istiklal caddesi,bana gore de beyoglu denilen yerdeyim. vakit gece yarisini gecmis. kafam atmis,klasik bir haziran gecesi. iki duble yaptim 6-7 turku dinleme suresinde. yapayalniz iniyorum beyoglundan asagiya dogru. mendilci cocuklar,piyangocu amcalar,kestaneciler sagli sollu dizilmisler sokak kenarlarina. biraz vakit gecsin sunlari izleyeyim. . gencler icince sapitmislar yine,kizli erkekli gruba satasan kizsiz grup,abazalik da degil bu,tamamen kiskanclik,laf atmalar sevgilileri kucuk dusurmeler. . nerede kaldi delikanli gencler. . gene kimsenin yemedi yumrugunu kaldirmak,uzlasildi,devriyeye gerek kalmadan.
yurumeye devam ediyorum,saat de epey kabardi,eve gitmeli,isigi ufleyip zibarmali derken cakir keyif kafamla,kaldirimin kenarinda gozum ilisti bi sarapciya. oldum olasi sevdim ben bu tipleri,takintisiz,alakasiz,dunyasiz tipler,adam gibi isterler sarap parasi var mi diye. somurmezler yani kimseyi,bi ekmek parasi diyen duygu somuruleri yok bunlarda. bakiyim bir cebe varsa bozuk veriyim bi sarap parasi diyerekten yaklasiyorum yanina. durum vahim,sac sakal girmis birbirine,egiliyorum.
- hoopp. abi. kalk usuycen git bi sarap ic.
iplemiyor,baygin bayik halde suratima bakiyor. . israr ediyorum kalk kalk diye. dizime tutunup ayaklanmaya calisirken pardosusunun onu aciliyor. uzerinde rengi gitmis eski beyaz bir atlet goruyorum. pardosuyu aralayip gogsune dogru bakiyorum,kalp tarafindaki bjk amblemi carpiyor gozume.
- vay besiktaslisin demek. al simdi sana bi sarap parasi daha.
korsan da olsa tanirim aslinda butun besiktas formalarini ama bunu ilk defa goruyorum o an.
- o sadece besiktas formasi degil diyor ilk konusmasinda
- nerden buldun bu formayi?
- benim
- nerden aldin?
amcam kizdi,sanane der gibi
- yusuftan aldim. tanir misin?
cani yaniyordu,uzuldum durumuna,keyfim de yok ama,niye sordum bilmiyorum.
- baba be. arkadas olsana bana,bi meyhaneye gidelim. bir buyuk yapalim senle,bulursak sicak biseyler de yeriz.
bu sefer salak der gibi bakti,hakliydi ne isim vardi ki evsiz biriyle.
- iyi dedi gel gidelim.
epeyce yuruduk,karanlik sokaklardan gecip girdik izbe bir meyhaneye. nerden geldi bu cesaret bilmiyorum,aklima da gelmiyor mekanina goturup gasp yapma ihtimali. aklim formada kalmis,abuk sabuk gittim yine de.
pek konusmuyor,birinci buyugun son dublesine kadar laf etmedik,sonra konustu;
- sen de iyi icermissin.
- cocukluktan be baba.
ikinciyi actik. kafa epey doldu.
- kizmazsan sana bisey sorucam
- kafasiyla ileri geri olur verdi
- nerden buldun o formayi?
gene sustu. bir saat konusmadik yine
- evlat. sene 1967. 25 yasindayim. geceden ciktik yola. deplasmana. bilir misin deplasmani. yollar,o zamanki yollar,git git bitmez. sonra yendik goztepeyi izmirde sampiyon olduk. atladim sahaya,gencecik yeni yildiz yusuf tan kaptim formayi.
elimde bardak kalakaldim,pat diye anlatti,konusamadim.
- yaaa dedi. bu forma 28 yasinda.
kekeledim bir an. nassil nasssil.
anlatti tum olanlari. almislar maci. tum kara gozuyle almis formayi. sonra ertesi gun geri gelmis mahalleye,sirtinda forma tum havasiyla kosa kosa gidiyormus evine. ogluna gosterekmis. gitmeden deplasmana,7 yasinda oglu kizmis buna,niye goturmuyor beni de izmire diye. oglum diyordu affedicek ona verince bu formayi. eve vardiginda her sey bitmis. gece evleri yanmis,karisi ve oglu dumanlar icinde bogularak can vermisler.
o gun lanet etmis her seye,vurmus kendini sokaklara.
biraz toparlandiktan sonra.
- peki baba nasil korundu bu forma yillarca.
- bu gun ayin kaci?
- 4 haziran da 5i oldu artik
4 haziran da sampiyon olmus besiktas,o gece kaybetmis ailesini. ve o gunden beri sadece 4 haziranda sirtina gecirmis formayi. kulubesi varmis dolapdere taraflarinda,bir de yatak,orada saklamis yillarca,yirtilmis,sokulmus ama gene de korumus formanin ozunu.
baba be. surdaki tekelle konusacam,sana gunde 3 sarap alacam,her ay gelip onceden vericem parasini. olmaz dedi aciyamazsin bana.
cuzdanima uzanip bir resim cikardim. bak dedim benim oglum,gecen gun benden dunyanin en degerli besiktas formasini istedi,aldim bir forma,verdim. ne bilirdim her forma aynidir dedim. senden baba,bu formayi ogluma miras birakmani istiyorum,senden dunyanin en degerli formasini istiyorum.
- adi ne oglunun?
- kartal. kartal yusuf aral.
- oglun icin iceriz sarabi be evlat
- ama bana besiktasli sozu ver,gunde uc saraptan fazla yok. disardan bulsan da icmeyeceksin.
mirin kirin etti. soz be dedi. besiktasli sozu.
- uzerinde ev telefonumun da oldugu kartlardan birini verdim. bakmadan koydu cebine.
aradan 4 ay kadar gecti. arada bir bulusup iciyoruz. her gun uc sarabini iciyor. bulustugumuzda bile ucten baska icmiyordu.
bir aksam ciktim. koca beyoglunu dolastim bulamadim. sordum sorusturdum,kulubesini buldum. etraf cok kotu kokuyordu,yataginda sizmis. kaldirdim. yuzume bakti tersledi beni,defol git diyerek kovdu. baba dedim bisey mi oldu. defol ulan diye ittirdi yine. 3 sarap aldin diye sahibimiz mi oldun. sasirdim kaldim. bir muddet oturdum yaninda
- forma nerde?
- yok. bilmiyorum
- nasil bilmezsin diyerek yapistim yakasina
- ehh be diyerek basladi kufurlere. napiyim ulan dedi. usudum bir gece yaktim isindim.
- beynimden vurulmusa dondum. cildirdim.
- sen dedim adam degilmissin. besiktasli hic degilmissin. sana da ickine de diyerek cikarken kapidan sordu.
- o sozu tutacak miyim hala
- tutma dedim. . ic ic geber.
kizdim sonra kendime,bir forma icin mi yapmistim bunlari. hayir sadece bir forma degildi o. o formada hatiralar vardi acilar vardi. . 28 yasinda bir cinardi o forma. . ve bir besiktas formasi yok olamazdi.
gece yarisi uc filan. istanbul bosalsa da bu beyoglu hic dinmiyor be. kalabaliktan siyrilip vardim hastaneye. . dile kolay tam 9 yil oldu,o olmaliydi.
demlik bir hastane kokusu,pek aliskin degilim bu havalara,sikinti verir cogu kez,acinin tazelenmesine. hemsireye tarif ettim,doktor uygar beyin hastasiydi galiba diyerekten.
-evet dedi,1 saat once hastanenin karsisinda yatarken bulmus doktor bey. iceri alip ilgilendi bizzat. su odaya aldilar. . siz burada bekleyin,ben doktor beye haber veriyim
yok,bekleyemezdim,kizginligim gecmisti ve ne de olsa baba dedigim bir adamdi. iceri girdim. karni sis,kir pas icinde yatiyordu bir yatakta. yaklastim yanina. elini tutarak baba dedim ben geldim. . gozler acildi birden. evlat dedi.
kalk dedim gidiyoruz,bir iki kadeh atalim. . yok dedi.
belli konusamiyor,iyice tuketmis yillari,yudum yudum seciyor harfleri konusmaya zorlarken kendini,dikmis gozleri havaya yuzume dogru bakamiyor yine de. dislerini sikarak cekti elini. ortuye uzandi. bir eliyle kaldirmaya cikarirken ortuyu omzunu geriye dogru cekti. simsiki tuttugu beyazligi gosterdi bana. al dedi. ordaydi,ellerinin arasindaydi forma.
- baba dedim sarildim boynuna. neden ?dedim neden?.
- gunnn. . deee. uc. saarrap yetm. . e di be ev. . lat
ne demekti bu. . gunde 3 sarabin yetmemesi. tamam ben demistim ama yine de bulurdu sagdan soldan icerdi yine. bu olamazdi ki.
- nasil?
- soo. . zz verr. . miss. . tim
evet soz vermisti,besiktaslilik sozuydu o. ve bozulamazdi. yalan soylemisti bana,ve sozu geri cektirmisti. daha cok icebilirdi.
artik yikilmisti barajlar,gozlerim dayanamadi daha fazla. elime uzandi. . tum gucuyle sikmaya basladi. gozleri acikti hala ama belliydi. . kalmamisti direnci.
- evlat dedi. . beeen gidiiii. . yorum. kari. . min yani. . na. oglu. . mun yani. . na. siya. . hi yasarken gor. . dum. sim. . di beya. . za dog. . ru gidi. . . yorum. beyaza . be ya. . za bey. . a za. http://besiktaskartalyuva.../2013/01/besiktasllk.html
Babanızın daha 2 günlükken küvezin üzerine şampiyon kadronun posteri asmasıyla başlar Beşiktaşlılık. Doğma büyüme Kadıköylü de olsanız hatta ilk okulunuzda tüm sınıfınız başka takımı tutsa da özenmemektir başka renklere. Her maçtan önce heyecanlanmaktır acaba bizim takım yine kanser edecek mi diye.
sert bakmaktır hayata ve getirilerine. Ama umutla, özlemle
Adaletli olmaktır. Hakem size penaltı vermedi diye karşı tarafa da hatalı karar verirse daha çok yuhalamak, eyyamcılığa razı olmamaktır.
Halkın içinden hissetmektir. Ne zengin ne fakir takımıdır çünkü Beşiktaş. inananların takımıdır.
Öyle zannedildiği gibi 3-5 çapulcuya da ait değildir Beşiktaşlılık. Omuz omuza marş söyleyenlerin, kaybedince alkışlayan taraftarların sıfatıdır Beşiktaşlılık.
Beşiktaşlı olmak, Türkiye gibi olmaktır. Lazı, kürdü, çerkezi, türkü, ermenisi hep beraber kederlenip hep beraber sevinmektir.
durduk yere triplere girmektir, galatasaray, fenerbahçe, trabzonspor ya da bursaspor şampiyon olduğunda dahi sanki kendi şampiyonmuşçasına havalara girmektir. ha bir de yalakalık var, demirören'in fener yalakalığı.. sanırım bunu da saymak gerek.
yenilsende yensende hep yanında olmaktır. karşılıklı çıkarların olmadığı tarftarlıktır. Yıldırım demirören bu tarftarı bozmak istedi ama bozamadı. sekiz tane yedik gene arkasındayız. istersek yüz tane yiyelim sorun yok.
- daha konuşmayı yeni öğrenirken, beşiktaş'ın adını telaffuz etmektir ( bekiştaş da desek)
- 4 yaşındayken soğuk nedeniyle salona bırakmayan anneye rağmen, duvarın dibinde babanın radyodan maç dinlerken verdiği tepkilerle beşiktaşı takip edip, kapıda babanın attık diye alkışlamasını beklemektir.
- okul öncesi diğer çocuklar sayıları öğrenirken, futbolcuları sırt numaraları ile öğrenmektir.
- ilkokula başladığında diğer çocukların arasında tek beşiktaşlı olarak mücadele etmektir.
- okula yeni başladığında fasulyeLERLE ilk kez bjk yazmaya çalışmaktır.
- okulda beden derslerinde sarı-Kırmızı, sarı lacivertli çocukların arasında siyah-Beyazla koşuştururken niye onlar gibi değilim yerine, niye onlar benim gibi değil diye düşünmektır.
- 90'lı Yıllarda sami yen'IN ÖNÜNDE "BEŞIKTAŞLılar Geliyor!" cümlesindeki korku unsuru olmaktır.
- 2007'de inönü'deki Beşiktaş-TRabzon maçında haksız yere oyundan atılan barış memiş için hakeme eyyamcı diye bağıran taraf olmaktır.
- maçlardan Sonra "olum boğazım acıyor lan" diye gururlanmaktır.
- eliyle gol atan, 5 METRE takla atıp penaltı alanları değil, hakeme "sahana geçte başlayalım", "Bunu da onlara" ver diyenleri efsane yapmaktır.
- sen lehine hatalı taç kararını bile hazmedemezken, lekeli şampiyonlukları, kupaları hazmedenleri görüp vay anasını! Çekmektir.
- golden Sonra hiç tanımadığın başka bir Beşiktaşlıyla sarmaş dolaş sevinmektir.
- "biz iki büyüğüz" diye birbirinin götünü yalayıp kanlı bıçaklı olan ikiyüzlü, renkli götoğlanlarına kocalarını tanıtmaktır.
Işte böyle bir şeydir beşiktaşlı olmAk. Ne siyahtır Hayat ne Beyaz. Her yerinde "acaba" vardır. Beşiktaşlı değilsen yukarıda yazılanları anlamazsın. O yüzden beşiktaşlı değilsen bu başlıktan okuyup anlamaya çalışma BeşiKTaşLıLIğı. Bizim kendimize anlatamadığımız sevdayı sen buradan okuyup anlayabilir misin? Anlayamazsın!
-Galatasaray-fenerbahçe'liyseniz şu anda bahsedeceğim şeyden zerre-i miskal birşey anlamazsınız.
-Babanız ya da ailenizde beşiktaşlı yoksa karşıma geç otur aynı yerdeyiz.
-Babanız size çubuksporu tut ama beşiktaşı tutma dediyse montunu çıkar çünkü çay söyledim.
6 kasımlık 6-0 travmayından sonra beşiktaşlı olmaya karar verdim. Hemen atılma 'dönek' diye dur hele olayı anlatalım.
Sizinde babanız televizyonu balkondan aşağı atsa, anneniz bir hafta evde yemek yapmazsa, abiniz bir hafta eve gelmeyip dışarıda içip içip sızsa, kardeşiniz salya sümük ağlaya ağlaya posterleri, formayı yaksa (nasıl bir aile lan bu deme..mübalağa).Galatasaray bize bir sene önce zirveyi göstermiş ve sonra en dibini yaşamıştı haliyle bunların olması gayet doğal ama benim diple, zirve değildi meselem kaybedince bile beşiktaşlıyım deme onuru. Her sezon 31 aralık gecesi gibi yeni yıldan umduğumuz sağlık..başarı..para..aşk vb. gibi bizimde her sezon şampiyonluktu her sene umudumuz ama kaybetmeye alıştık güzel çünkü dibe vurmayı öğrendik artı bi olgunluk katıyor.
Beşiktaşlı olduğum 2002-2003 sezonu beşiktaş şampiyon olmuştu. Ayretten 100.yılına yakışır bir şekilde Tek mağlubiyetinide memleketimin takımından almıştı bana da selam çakıp gönlümüde fethetti. Çarşıya hiç girmiyorum farkındaysan. Sosyalistliğinden hiç bahsetmiyorum.
Beşiktaş Diye Bir Takım Var. istanbul ilinin güzel takımlarından biri. 3 Yıla Kadar sevgili sayglı, hatta bu 3 yıl önce içinde de çok iyi durumdalardı. Van'a yardımlar , haksızlığa boyun eğmemeler filan.
Ama şuan bakıyorum da takımın içinde taraftarların içinde şerefsizlikler var.
iki yüzlülük kol geziyor takımda, tribünde.
Beşiktaşlı olmak şereftir arkadaşlar. Şerefsizlik yapmayınız. Lütfen gerçekten beşiktaşlı olunuz.
not: Galatasaraylıyım.
şu sıralar sanırım en zor durumda olan taraftar populasyonu. biri istanbul'da real madrid'i ezer, diğeri avrupa'da yarı final görür. beşiktaş ise feda&menemen. *
6 ton mavi kapak biriktirip 75 engelliye tekerlekli sansalye alıp destek olmaktır.
Sadece futbolla değil, toplumsal olaylara eğilimiylede dünyada adını duyurmaktır..
Tüpçü gibi bir bela yüzünden dibe vurmak, 70 tl ye bilet alıp maça sırtını dönerek takımını desteklemektir..
Onur dur, şereftir, adamlıktır..
