o kadar sık dinledikten sonra zamanla söz tahliline giriştiğim şarkıdır.
içinde geçen "4 işlemden ibaret parmak hesabıyla bütün hayatım" kısmının şarkının devamıyla anlamlı bir bütün oluşturması gerektiğini düşündüm. Çünkü gripin şarkısıydı.
on numara sözlere ve müziğe bunun yanında şaka gibi bir klibe sahip gripin şarkısı. keşke bu şarkı hep az kişinin bildiği mükemmel şarkılar başlığında kalsaydı.
uyandım
saat üç, dört, beş
bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıpta çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı ne kaldı
kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
saat üç, dört, beş
bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıpta çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ah ne kaldı ne kaldı
kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
uyandım
saat üç, saat dört, saat beş
bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıpta çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı ne kaldı
kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı..
"kalan umutlarımdan birini seçip hepsini hepsini hep kaybettim"
beş'in insanın içini acıtması için yalnız, umutsuz, depresyonda olmasına gerek yok. melodisiyle, birol namoğlu'nun yavaş yavaş sesiyle sizi derin bir hüzne boğuyor şarkı. hayatına bakıp ağlamaya başlıyor insan, parmak hesabı yapıyor, kalan saatlerinde ne kadar mutlu olabilir onu hesaplıyor, ne kadar mutlu edebilir...
elindekileri kaybetmekten korkar, şarkıyı gerçekten sabah beşte söyleyecek kadar acı çekmekten korkar hale geliyor.
Mutlu, umutlu ve huzurlu bir insanı bile beş buçuk dakikada tüm gün mutsuzluğu düşünmeye itmek gripinin başarısı.
Uyandım
Saat üç, dört, beş
bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıpta çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı ne kaldı
kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
Saat üç, dört, beş
bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıpta çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ah ne kaldı ne kaldı
kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
Uyandım
Saat üç, saat dört, saat beş
bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıpta çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsini hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı ne kaldı
kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
gripin şarkısıdır,enfes
