beş sene önce yazılmış olan yazıdır bir açıklama yapmak gerekirse. yeni buldum şiirvari bir yazı olmasına rağmen düz yazımsı bir şey anlamadım bende. ama duygularımı anlatmaya çalışmışım. ilk adam gibi aşık olduğum kıza yazılmış bir yazı.
cidden neyin kafasındayken yazdığımı bilmiyorum. kızla 2 3 sene çıkılmış yalnız kalındıktan sonra kaleme alınmış bir şey. hala aklıma gelince bir ah çekerim de bu kadar melankolik olduğumu bilmiyordum. yazı yazmak gerekliymiş cidden.
bugün seni görmeyeli yıl oldu
evet çok zaman ama sanki dünmüş senden ayrılalı
bekledim en ufak bir sesini duymak için
kimseye güvenmedim, kimseyi sevemedim
denedim seni unutmayı uğraştım hatta
kendim bile anlamadım acı çektiğimi
ama çektim her saat her sabah her gece
uğraştım sana yaklaşmaya
uğraştım seni bulmaya
ama yapamadım hiçbir şekilde
ağlamaya uğraştım kederimi atmaya
her şarkıda benim olan bir şey aradım
ama bulamadım ne seni ne de kendimi
nokta koyduğun güne o kadar lanet ettim ki
kendimi o kadar aşağılık hissettim ki
beni kullandın sevgimi kullandın
bana yalan söylemek o kadar kolay mıydı
biraz olsa bile hiç mi sevmedin
yıl oldu yıl
yalanlarımın içinde boğuldum
sanki yalanla olmuşum gibi
nefret ettim kendimden
güvensizliğimin odağı oldun
sana bağıramam ki
görsem gözlerinin içine bakarak ağlayamam ki
bırakma artık kimsede seni bulamadım diyemem ki
kirlendim artık yalanlarımla
kendime olan güvenim sırf yalanlarımdan
sen yıllardır olan umutsuzluğumu yeşerttin
dışardan göründüğüm gibi değildim hiçbir zaman
her kavgamı kaybettim
sessiz kaldım, harcadım kendimi
kendimi bile hatırlamıyorum o küçük savunmasız beni
kendimi saçma sapan bir sen için mahvettim
belki de şu an çektirdiğin acının farkında bile değilsin
ama sensiz geçen her anım tüketti beni
içimde öyle bir yanma var ki
her elde ettiğim yeni şey rahatlatmıyor bu ateşi
sanki hepsi sensiz anlamsız bir şey
sanki hepsi yalan sadece sen gerçeksin
sensiz hayal bile kuramadım, kurmak istemedim
senle paylaştıklarımızın hepsi yalan mıydı
hayal o zaman bana yasak
unutmak isterken kendimi de sildim biliyor musun
çayıma attığım şekerin sayısını tadından anlıyorum
ne yaptığımı hatırlıyorum ne de yapacağımı
sensiz savaşım yok ya kendimi de bıraktım
kendimi avutmak için yalanlara sarıldım
bıraktım ya nefret ettim
insanları kandırmaktan yalan söylemekten
onları mutlu etmeye çalışmaktan, kalp kırmaktan
bıktım, bıktım
bir hiçken çok gibi görünmeye çalışmaktan bıktım
bittim..
kayboldum ben artık ben değilim
biliyorum hiçbir zaman görmeyeceksin
biliyorum ellerini benden sonra başkaları tutacak
biliyorum bundan sonra o masum kaçamak bakışlarını başkalarına atacaksın
biliyorum bir zaman sonra ismimi duysan bile hatırlamayacaksın
ama ben.. ama ben..
ahhh...
sana demiştim ya son nefesimde son sözlerimi sana söyleyecem diye
sen ağzından yel alsın ne ölümü demiştin
biliyorum sadece öldüğümde göreceğim seni bundan sonra
o da yıllarca gözlerimden gitmeyecek sıcak bakışların
ama bilmeyeceksin de son sözlerimi o kaçamak sıcak paha biçilmez gözlerine söyleyeceğim
gün geçtikçe bitiyorum bilmeyeceksin
gün gelecek iyi yerlere gelip hayatımın sahibi olacağım
bilmeyeceksin.. ama hiçbir şeyin kıymeti yok sensiz
ilk göz ağrımsın ilk tadım ilk sıcağım
bitecek evet bitti de bunların hepsi
ama ben anılarım silinsin istemiyorum
sildirmedim her gün hatırlamak için paralıyorum kendimi
biliyorum çünkü biterse ben de biterim
şunu unutma ben sadece seni sadece ve sadece
seni senin kadar seveceğim..
ama bilmeyeceksin..
korkuyorum..
hatıralarım yok olursa ruhum da yok olacak...
