çok önceleri başıma gelen bir olaydır. olmayınca olmuyor bazen. elinizi cebinizde defalarca dolaştırırsınız. halbuki yok ulan işte paran. ne diye deneyip duruyorsun değil mi?
yeni mezun olmuştuk kız arkadaşımla. aslen uşaklıydı. ailesini ikna etmiş ve izmir'e çalışmaya gelmişti. ege üniversitesinde okuyan bir kız arkadaşımdan rica ettim. "kız arkadaşım biz bir düzen kurana kadar sizinle kalabilir mi? ya da bir ev bulabilir miyiz ona öğrenci arkadaşlarınızdan?" dedim. bizimle bir süre kalabilir. kiramız budur, aidatımız şudur bilgilerini aldım. derken orada kalmaya başladı bizimki. ben de çalışıyordum o da. ama yeni mezun olduğumuz için ne zamanında paramızı alabiliyorduk ne de hakkımız olanı... bir müddet sonra (aylar sonra) egede okuyan arkadaşım, ne yaptın bir yer buldun mu diye sıkıştırmaya başladı beni. ben de kız arkadaşımın kendini daha fazla yabancı hissetmemesi adına evet buldum dedim. halbuki ne yer var ne de beş paramız. çıktık dışarı. taksi çağırdım. geldi, kız arkadaşımın valizini falan koyduk. taksiciye bir tur attırdık ve iki üst sokakta indik. birbirimize baktık, birden ağlama tuttu ikimizi de. çok çaresiz hissetmiştim o gün kendimi yahu. hani evi barkı olmayan insanları o gün anladım sanki. düşünsenize, dışarıda kaldınız ve beş paranız yok. kime gitseniz size çok farklı bir gözle bakacak. kimse de ilgilenmek istemeyecek. derken ailemi aradım ve durumu anlattım böyleyken böyle durumumuz dedim. çıktık bize gittik. sonrası daha dramatik aslında ama beş parasız olmasaydık o gün. çok farklı olabilirdi her şey.
çok yeni başıma gelen ve devam eden bir durumdur.Hele bir de öğrenci evindeyseniz benim gibi ve de yemeğiniz bile yoksa ayvayı yemişsinizdir ki ben de yedim.
2011 yazında başıma gelen olaylar zinciridir. sevgilimle aramız çok çok iyi her konuda çok iyi anlaşıyoruz. ben ev aldım ne bok yemeye aldıysam sonra kredi falan tabi sevgilim sorun yapmıyor ama annesi o adam olmaz demiş bana ve beş parası yok borç içinde yüzüyor demiş. aşkım ağlaya ağlaya anlattı bana. sadece sımsıkı sarıldım aşkıma. ağlamaktan deliye döndüm. üniversite yıllarımda yol parası yemek parası bulamamıştım çok sefer ve aç uyumuştum. hiç biri o kadının adam olmaz deyişi kadar koymamıştır bana. para ve adamlık. şimdi çok sevdiğim kızla ayırdı bizi ve ikimizde bombok bir durumdayız. para kazanılır ve beş parasız olduğun günler geçer. ama adam olamazsın o kadının gözünde. parayla tartacaksın böylelerini.
üniversite öğrencisi olarak başıma gelmiş hadise. sadece 4 lira 25 kuruşum kaldığı için biraz kızgınım lan kendime. yalnız asıl kızmam gereken olay, şubat ayında ne kadar çok doğan arkadaş varmış. isyan ettim nerdeyse lan. her gün birinin doğum günü arkadaş. ee napalım hacı. ne yapacağız mı tabiki de hediye alalım, istiklale akalım. s*ktirin gidin ya. gerçi içerken iyiydi şimdi böyle ağlamam da yersiz. neyse efenim şunun şurasında 1 hafta sabretmem lazım. 13 ünde benim doğumgünüm zaten. göreceğiz ibneleri.
tam da şu an içinde bulunduğum durum.evdekilerin 30 lira borcu var.sorun ordan kaynaklı.o 30 lira haftalardır duruyor.verirler diye ummuştum ama yok.öküz olmak lazım bu hayatta.
5 kuruş varya 50 bin eski parayla hah cüzdanında odanda o kadar bile paranın kalmaması demektir.
ki içen biri de değilim öküz gibi içmek istiyorum bu gece.
Dostların en güzeliyle son paranla sahilde kahvaltı yapar( simit çay) sonra güzel bir yürüyüş bu esnada belki kartlarda bomonti alıcak kadar para kaldı umuduyla bakar ama hayal kırıklıgına ugrarsın sonra boğaza karşı bir parkta oturur 4 lira ya 2 kişilik tavuksuz nohutlu pilav yersin işte bazen 5 kuruşunun olmaması çok keyiflidir.
