ay uykusunda sayıklar seni
pırıl pırıl yansırken tenin rıhtım kanatlı denizlere
ama sahte ölüm çocukları doğuyor geceden
gök pusuna bulayacak gözlerimi
sesimi rüzgârına boğduracak
ancak kurşun geçer yüreğimden
tenin yüzüyor ve yüzecek daha
çünkü bilmediğim bir saygınlıkla dokuyorum yüreğini
ay paramparça düşüyor suya
alacakaranlığı bölerek ikiye sıyrılıyor yaşamdan
betonlaşan yağmurlara tutuluyor sevdam
sis çöküyor iliklerine anarşist yüreğin
bedeninde tel örgülerin acı büzgüleri
od düşüyor gönlüme
uzun ince parmaklarından gecenin
beş kala ölüme.
