Her şeyin etrafınızda devam ettiğini bir şekilde bildiğiniz ve düşünmeye çalıştığınız ancak donmuş hissettiğiniz andır belki de.
Yolun, hayatın ortasında duygu misali görünen arabaların çarpıp çarpmamasını önemseyemez karmakarışık olaylara bakarsınız. Bir önünüze, bir sağınıza, bir solunuza, sonra arkanıza, belki anılarınıza.
Birçok şeye.
Korku gelir, acı, keder, üzüntü, telaş.
Birçok şey.
Ama donmuşsunuzdur ve yalnızca hayat etrafınızda devam ediyordur.
Ölümden önceki son durakta gibi hissedersiniz, anılarınızın geçişinde.
Oysa belki de bir başkası ölmüştür o anda, belki de ameliyat masasında. Birisi intihar etmiştir önünüzde, diğeri sizinle olan sonunu veda mektubuyla bitirmiştir. Yine aynı şekilde, birçok şey.
Sonrasında bunu hatırlayamaz, kesik kesik gelen parçaları da yitirirsiniz.
Beynin hiç veri kaydetmediği an, donduğunuz andır.
