andımız denen dünyanın en irrasyonel metninin, körpe dimağları zehirlemesine son verilmesine ana avrat düz giderek tepki veren ergendir. kafasının içinde bir sürü ütopik fikir normal bir alanda arz-ı endam ediyormuşcasına gezmekte bu bebenin. dünyanın merkezinde olmadığını anladığında biraz sarsılsa da uzun vadede makulü bulacaktır. bir siktir git demeli bu bebelere.
ırkçılık duyduğum en saçma şey. insanlara insan gözüyle bakmasını öğrenmeliyiz. herkes yemek yer, herkes uyur ve herkes sevişir. tek fark bazıları daha çok zevk alıyor o kadar.
bilgiyi filtre edebilmekten yoksun bebelerin, sabahları beyninin yıkanması pahasına, saçma sapan bir metni okumasını isteyen ergendir. istiyor ki herkes kendisi gibi mankurt olsun. ama macun tüpten çıktı bu saatten sonra ancak sanal mecralarda öfke kusar. onun ihanet saydığı şey başka insanların huzuru, mutluluğu. merak ediyorum bir insan başka insanların mutlu olmasından dolayı neden huzursuzluk duyar. mutluluk başka insanların hakkı olamaz mı ?
