istanbul üniversite'sine yolu düşenlerin iyi bileceği hayal kırıklığı anıdır. böyle pazardan güzel güzel meyvaları aldığınızı sanırsınız da evde poşeti açınca çürükleri görürsünüz ya... hani bir küfür savurursunuz böyle en okkalısından.. işte tam böyle bir şeydir beyazıt'ta okuyacağını sanarak iü'ye gelip avcılar'a düşmek. bilenler iyi bilir, bilmeyenlere selam olsun.
okulun ilk aşamalarında bu aldanmacanın yaşanması normaldir. ama her ne olursa olsun istanbul üniversitesinde okumak bi ayrıcalıktır. avcılar kampüsü olsa bile..
avcılar kampüsüne birkaç dakika mesafedeki zilyon tane dükkanı olan marmara caddesi'nde dolaşmak, lades'te kahve keyfi yapmak, barış manço kültür merkezi'nde sinemaya gitmek, kitapçıları dolaşmak, hava iyiyse sahile inmek, entel pazarını turlamak gibi imkanları olduğu için, ilk sene yadırgansa da alışınca pek de fark etmeyen durum.
ha "ben insan selini seviyorum, illa her gün 72 milletten insan görmem lazım" derseniz o ayrı tabii.
