o iticilik için arnavut kadınlar suratlarına civalı krem sürüyor, japonlar pirinç özlü ürünlerle beyazlamaya çalışıyor, arapların marketlerinde skin bleaching etkisi olmayan bir sabun dahi bulamazsınız ve hintliler fair&lovely gibi beyazlatma etkili kremleri doktorların "cilt kanseri olursunuz" uyarılarına rağmen kullanıyor. burada yazmayacağım, bazı organları iflas ettirme riski olan haplardan bile kullanıyor insanlar. kabul etseniz de etmeseniz de beyaz ten her zaman tercih edilen, arzulanan şey.
nasıl bir iticilikse bu kansızlıktan, kötü beslenmekten, pek güneşe maruz kalmamaktan rengi sarımtırak açık buğdaya dönmüş on türk kızından dokuzu beyaz tenli olduğuna gönülden inanıyor ve çevresindeki herkesin inanmasını istiyor. içten içe buğday tenli olduğunu bilse de "şöyle beyazım böyle beyazım" goygoyu yapmaktan hoşlanıyor. oysa sokakta hiç öyle süt beyaz kadın görmüyorum ben. belki göçmenler ya da karadenizliler. onun dışındaki çoğunluk açık buğday, buğday ya da esmer ama inanılmaz bir takıntı var türk toplumunda beyaz tene karşı.
kendimde de karşı cinste de mümkün mertebe açık ten tercih etmişimdir ama iş kendinden nefret etme ve beyazlama uğruna kendine zarar verme boyutuna erişmemeli. önce sağlık.
türkler yüzde 20 sarı yüzde 80 beyazdır. tam olarak beyaz değiliz. beyaz ten itici değildir. buğday tenli olmakta kötü değildir. süt beyaz olunca ne oluyor madalya mı takıyorlar? sonuçta beyazız.
