milletçe beyaza olan düşkünlüğümüz sonucu gereksiz yere değer atfedildiğini düşündüğüm giysidir. siyahı var, pembesi var, moru var. hayır! illaki beyaz. üstelik, çoğunlukla normalden daha yağlı bir vücuda sahip ve yıkanma alışkanlığı özel günleri haricinde haftada ikiyi geçmeyen türk kadını için temiz tutmak da zor*.
'amerikan bezi ve patiska donlar döneminden kalan bir alışkanlık mı' diyeceğim ama değil! yani, sadece sütyen için mi böyleyiz, hayır! örneğin otomobil renginde de aynı takıntıya sahibiz. avrupa'nın bir çok ülkesinde beyaz renk otomobil üretilmez bile zira, alıcısı yoktur. lakin, ülkemizde öyle mi! otomobilin rengi beyaz ise ikinci elde satarken dahi birkaç bin lira pahalıya gider.
rengi ne olursa olsun en samimi iç giyimdir.
iç gıcıklar hem. hele ki siyahı, kırmızısı uf uf ki ne uf. beyaz daha bakire kokar, daha masumdur sanki diğer renklerin yanında.
diğer renklerinin arasında gençler arasında pek tercih edilmese de yaşlı teyzelerin ya da orta yaşı biraz geçgin teyzelerin vazgeçilmezi. ne de olsa onlar için iç çamaşırı dediğin beyaz olur. akça pakça.
dantelli olmadığı sürece estetik durması neredeyse şans eseridir. günlük yaşamda kaynatıp kaynatıp tertemiz giyilir eyvallah, ama özel kıyafetlerin altına belli etmesin diye ten rengi veya uygun renk giyileceğinden, her geçen gün rağbetin düştüğünü söylemek gerek.
kürt kızlarının tercihi falan değildir. beyaz saflığı simgeler. olağan durumlarda giyilir. biraz daha anormal durumlarda iç çamaşırı tercihi siyah olmalıdır.
