geçen haftaki penguen'de şu yazı vardı bu filmle ilgili:
''mahsun kırmızıgül'ün şahane diye bahsedilen Beyaz melek filmini yeni izledim, televizyonda... film boyuca prag senfoni orkestrası müzikleri fonunda ağlayan, dayak yiyen yaşlı insan ajitasyonu dışında bir şey görmedim...bu mudur?... buymuş... e inşallah yeni filmi güneşi gördüm'de 'zavallı çocuklarımız' ajitasyonu değildir... yoksa mahsun'un sinemacılığı; yaşlı, çocuk, hayvan, kadın vs. vs ajitasyonundan başka bir şey değil olacak...''
mahsun kirmizigul'un ilk calismasi olmasina ragmen cokta siritmayan guzel bir film.Guzel konulara temas etmis, toplumsal yaralar irdelenmistir ama kimi yerlerde isledigi konuyla alakali olmasa da sirf hadi hazir yapmisken su yarayada el basalim mantigi gudulmus ve yersiz mesajlar verilmistir. Ornegin babanin cocuklarindan cok cocuk yaptim deyip ozur dilemesi siritti yani hic alakasi yoktu orada cikip konusmasini cogunlukla onunla iliskilendirmesi hic olmamis.
zannedersin ki bu yazarların yarısı eleştirmen, yarısı da yönetmen. ayıp arkadaşım yaptığınız ayıp. aradan bu kdar süre geçmiş hala bir önyargı. iş söze gelince at gözlüklerinizi çıkarın. samimi değilsiniz.
türk sinemasında yeni bir sayfa açmıştır mahsun. ne kadir inanır dır, ne ne yılmaz güney. iki film yazdı, çekti ikisinde de geri planda durdu. cast te bile adını en sonlara yazdırdı. helal lan vallah helal. insanların kendilerinden utanmasını sağlamıştır mahsun.
gelelim filme;
yönetmenliği beğenmeyenlere bakarsan her filmi tarantino gibi çekmeli adam. hiçbirinde gerçekçilik yok. çekim olağanüstü olmasa da gayet güzel. fotoğraf çeker gibi çekmiş filmi. çok güzel açılar yakalamış. tuz gölü ve dicle kenarı için çıktı al, duvarına as o kadar güzel almış.
cirit sahnesi de güzel elbet ama beni en çok etkileyen atlarla karşılama sahnesi ve ağanın ailesine yaptığı son konuşma idi. gerçekten mükemmel.
film iyi bir filmdir ama ilk deneme için iyi bir filmdir. film de dam üzerinde bütün yaşlıların sırayla toplumsal mesaj veren cümleler kurması ben de orotoryo izlenimi yarattı. genel olarak mahsun kırmızıgül'ün sorunu mesajları çok açık vermeye çalışması, sanki bizim onunla aynı şeyi düşünmeyeceğimizden korkuyor gibi. fakat eksiklerine rağmen ilerde iyi bir senarist ve yönetmen olacağına inanıyorum.
mahsun kırmızıgül'ün, küçük emrah bakışlarıyla* başlayıp, küçük emrah bakışlarıyla devam ettirdiği ve nihayetinde küçük emrah bakışlarıyla bitirdiği duygu yüklü filmi.
Fazla mesaj kaygısı güden, acitasyonun hat safaya çıkartıldığı,konusu güzel ama basit işlenmiş olan bir film. Tabi bunlar benim görüşüm.
Tavsiye edermisin diyen olursa yazık onca zamana. Ben burdaki yorumları okuyup seyrettim. Kitap felan okusam daha faydalı olurdu.
türk tiyatro tarihinin büyük ustalarını mahsun kırmızıgül'ün duygu sömürüsü üzerine kurulu bir senaryoda oynatmasıdır. zira sinema filmi falan değildir bana göre.
hele müdür rolündeki cihat tamer'in yaşlılara zulüm yapan görevliyi dövdükten sonra mahsun'u odasına çağırdığı sahnede mahsun odadan çıkarken -resmen zorla dedirtilmiş, alkışa oynanmış- bir ''eline sağlık iyi yapmışsın'' demesi var ki...
bir filmi sonuna kadar izlemediğim, ya da yarıda bıraktığım gerçekten çok azdır. ama işte o an kapadım filmi. sıradanlığından, bu derece mesaj kaygısından tiksindim. değil kenter teyze oynamış, al pacino son sahnede gözükecek deseler yeniden izlemeye falan çalışmam. merak dahi etmem. televizyonda oynarken görsem çeviririm.
Mahsun Kırmızıgül ün acemiliğine geldiği her halinden belli olan film, özellikle senaryo üzerinde bir sene daha çalışsaymış süper şeyler çıkartabilirmiş, yazık etti karaoğlan.
çok güzel mesajları olan bir film. tek bir mesaj içinde gitmemesi avantajı.
içinde aşk var, çok güzel dostluklar var, insanlık var, insan sevgisi var. var da var.
filmi izlerken, insanın annesine babasına sarılası geliyor.
benim en çok sevdiğim sahne ise mahsun'un, köyüne geldiğinde, sanırım ki kendi çocuğuydu; elindeki tabancayı görür görmez elinden alıp dışarı fırlatması, karısına da bu çocuğa böyle şeyler vermeyin bir daha demesiydi. malum, huzurevindeki bir kadının oğlu mahsun'un silahını çalıp hırsızlık yapmış ve öldürülmüştü dükkandan çıkarken. güzel mesajları var, güzel film.
oyuncu kadrosu super, konu olarak vizyonda son bir kac senede izledigimiz bircok yerli ve yabanci filme gore daha iyidir.fakat bu kadar artiya ragmen zorlama olmus hissiyatindan kurtulamiyor film.Her sahnede bir mesaj vermeye calisilmis olmasi bayiyor insani.Ayrica mesaj icerikli sahnelerin sikligi kadar amatorce bir acik sozlulukle verilmeside can sikici.
--spoiler--
''ben hergün binlere tokat yiyorum ilhan. senin attığın bir tokat ne ki?''
--spoiler--
beni bu denli duygulandırabilen bir repliğe sahip tek filmdir.
bu filmi dün televizyonda izledim. izlerken sıksık boğazım düğümlendi. film bitince neden 3 senedir bu filmi izlemediğimi sorguladım ama bi sonuca varamadım.
