istanbul, ankara, izmir gibi büyük şehirlerde oluşmaya başlamış bir sınıftır. çoğunluğu genellikle inşaat işindedir. florya gibi şehrin dışındaki lüks semtlerde otururlar. çocukları genellikle özel okullarda okur, çoğunlukla da fatih koleji gibi muhafazakar kolejlerde. ev içinde kürtçe konuşulur ama dışarıda kürtlük konusu kesinlikle açılmaz, başkalarının yanında ne kürtçe konuşurlar ne de kürt kelimesini kullanırlar. bazen ülkücülük derecesinde bayrak, vatan gibi kavramlara bağlıdırlar.
bu tip insanlarla ilişkim lisede fem dersanesine giderken olmuştu. gerçekten bir beyaz kürt sınıfı oluşmaktadır.
edit: fethullahçı değilim, fem dersanesine gitmem tamamen ekonomik nedenlerdendi. en ucuz dersane oydu.
akp kürt milletvekilleri bu alana girer kürt olduklarını pek dışa vurmazlar. maliye bakanı şimşek misal bunlardan bir tanesi.
(bkz: akp kürt milletvekilleri)
eğitim seviyesi yüksek,algıları ve vizyonu geniş, entelektüel kürttür.
bir de bu özelliklerin çok azını taşıyıp geçmişiyle ve kökleri ile bağlarını koparmaya çalışan, türkçe'yi çok iyi konuşursa kendisini adam sanacağımızı düşünenler vardır. onlar çakma türk ile devşirme kürt arasında bir yerlerdedirler.
bu ikinci tip sadece türkiye'de bulunur. zira batı ülkelerinde yaşayanlar kendi dillerini evlerinde gayet güzel konuşup, kültürlerini çocuklarına aktarmaktadırlar. ayrıca batı kültürünü de çok güzel bir şekilde özümsemekte ve çevrelerine uyum sağlamaktadırlar.
beyaz kürt gibi görünenler genellikle cehapeli olup işi daha ileri götürüp ülkücü olanlar da yok değildir.
garibim güneydogulu dogulu kürtlerim açlıkla mücadele ederken (kaçakçılıktan bu grup da kalmadı aslında ya) bu arkadaşımız özel universitede okur, bodruma kosa falan tatile gider, reinada eğlenir. sonra da kürtler çok çekiyo, sosyal adaletsizlik falan diye alakalı alakasız konuşur kendini rezil eder.
