beni birden 15 yıl öncesine götüren kokudur. bir gün önceden artan ekmeğin aroma kattığı, poşet kokuyusuyla güçlerini birleştirmek suretiyle hafızalara kazınan çocukluk kokusudur...
küf ve meyve kokusunun birleştiği nokta, aklıma geldikçe çok hüzünlenirim. artık 2. tenefüslerde büyük süpriz yaşatan beslenme çantalarımız yok, hayat o kadar heyecanlı değil.
insana çocukluğunu, o telaşlı beslenme tenefüsünü hatırlatır. zil çalınca yaşanılan o heyecan, öğretmene uzatılan mandalina, öğretmen en çok benim yiyeceğimden yemeli diye yapılan dualar... çocuk ruhumuzun küçücük heyecanıydı.
çocukluğuma dönmeyi bırak ana rahmine dönmek istedim bi an. hayat çok zor lan.
her çocuk için heyecanlı değildir beslenme saatinde o çantayı açmak. biliyordur çünkü beslenme çantasında sadece zeytin ve ekmek olduğunu. o gün çantasında peynir çıkması bile ona sürpriz gözükebilir.
(bkz: ilkokuldaki fakir çocuk)
