yıllarca benim de bu hissi yaşadığım, genelde beceriksiz berberlere denk gelinmesi sonucunda oluşan durumdur. bunlar yüzünden artık saçımı kendim kesiyorum.
Bu yüzden mesleğe saygı duymamı çember dışına itelersek, kendilerine asla gereksinim duymadığım topluluk. Sonucundan memnun kalmayacağım bir şeyi benimseyemem. Benimsemediğim için de gerekte duymuyorum. Ben kendi söküğünü kendi diken bir terziyim.
Bunu literatürde ya da başka dillerde karşılayan sözcük var mı bilmiyorum, yoksa da olmalı. moral bozucu bir durum.
Berbere gitmeye karar verince üç gün gidip gitmemek konusunda diretilir, nihayet o koltuğa oturulur, çıkışta fön makinesinin gazabına uğrayıp tuhaf şekilde çıkılır. Esen rüzgar kulak üstünde, ensede hissedilir, koşarak eve gitme isteği olur.
Şekle girmez, sadece kısalttırsan da ele gelmez, düzgün taranmaz, ilk bir hafta ayna garip bakar. Ama zamanla uzar, unutulur, aynı döngü yine başlar.
