traşın sonlarına doğru gözüne kestirdiği avının montunu/ceketini ondan önce kavrayan, fırça ile üzerindeki kılları temizlerken bir ton yalama cümlesiyle bir şeyler geveleyen ve sanki maaş almıyormuşcasına o minik gözleriyle size hüzün depolayan mücadeledir.
vermeyeceğimi peşin peşin hissettirdiğim pasif direniştir. nasıl mi eğer çırak çay içer misin, diye sorduysa hayır deyip niyetimi belli ediyorum. kulağıma pamuk tıkayacakken sen zahmet etme diyorum.
