sevgiden fazlasıdır muhtemelen. ya da o insana özel bi sevgidir. ki bu da sevgiden fazlası demektir zaten. zaaflar bağımlılığı, bağımlılık da zaafı doğurur. iç içedir ikisi de.
ama asıl olanın bağımlılık olduğunu düşünüyorum. bana göre bağımlılık zaafları doğurur. çünkü onun herhangi bi şeyine bağımlısınızdır ve onun gitmesini-bitmesini istemezsiniz. bu yüzden de 'zaafım var' diye bi kılıf uydurup her defasında affedebilirsiniz. aslında o kişiye zaafınız yoktur. olayın derininde çoktan bağımlısınızdır. az ya da çok ama bağımlısınızdır. bağımlılık derecesi arttıkça zaaflarınız da artar. ve her defasında bağımlı olduğunuzu kabul edemeyip zaaf der geçiştirirsiniz. bağımlılık daha kötü bi anlam taşıdığından da olabilir bilinç altında. belki de insanlar zayıf olduğunun göstergesi olduğu için bağımlılık kelimesini kullanmaktan pek hoşlanmaz.
yani sigara bağımlısı bi akciğer kanseri hastasını ele alalım. sigara içmesi yasaktır. ancak sigaraya zaafı vardır. fakat zaaftan önce onun tadını, nasıl içildiğini, yemekten sonra içildiğinde nasıl zevkli bi şey olduğunu bilmektedir ki bu da zaten zaaftan önce bağımlılıktır.
zaaflar bağımlılığı doğurur. bu bakımdan tüm zaaflar gibi sakıncalıdır. tıpkı baharat seven hemoroid hastası gibi sonrasını düşünmeden hesapsızca seversin.
sevgi bu, boş gelmez. yüklenir duyguları, saldırıya uğrar kalp. her duyguya yer aça aça kalbin genişliğinde, sızar zaaf. affetmezsin, zaaf affettirir. görüşmek istemezsin, zaaf bir randevuyu çoktan ayarlar. sevgi değil sadece bağlayan. o zaaf yok mu o zaaf, unutturur her şeyi.
arkadaşın olsun, sevgilin. kim olursa olsun, başta sevgi gelir. bir kırıklıktan sonra yerini zaafa bırakır; ayrılıp gitmek istemiyorsan.
