uludağ sözlükte 11. nesil yazar olarak (bkz: neredeyimben) kullanıcı adıyla bulunan celalettin baylan'ın yazdığı, 6 temmuz 2015 tarihinde piyasaya çıkan bilimkurgu-distopya romanı.
142 sayfalık bu romanda, bir taraftan dünyada yapayalnız kalmış bir grup çocuğun, diğer taraftan bir gemide mahsur kalmış bir grup insanın hikayesi anlatılırken günümüz istanbul'undan insan manzaralarına da yer verilmiştir. yazarın daha önce sözlükte sorduğu zeka soruları, bu kitabın içindeki şifrelerden bazılarıdır. ayrıca romandaki şifreli şiirler ve karakterlerin yanında hiç düşmeyen gerilim dozu da okuyucunun sıkılmadan kitabı bitirmesine yardımcı olacaktır.
not: yazar, romanla ilgili sorularını cevaplamaya, okursanız yorum ve eleştirilerinizi dinlemeye can-ı gönülden hazırdır.
"Sanki bin yıllık bir uykudan uyanır gibi Nüksel. Üzerinde bin ton ağırlığında bir beton yığını var da hareket edemiyor. Karabasan gelir de sesini çıkaramazsın, elini kaldıramazsın ya aynen öyle. Gözlerini açmaya dermanı yok. Aslında gözleri açık, göremiyor, farkında değil. Şimdi yavaş yavaş bir şeyler değişmeye başladı. Vücudunda dolaşan kan sanki azgın ırmaklar gibi şimdi, her tarafına hücum ediyor. Önce kalbinin güm güm attığını hissetti kulakları uğuldayarak. Sonra o uğultu boğuk bir sese dönüştü. "Nuol, Nuel…" gibi sesler duydu, sonra bir ışık belirdi. Işığını engelleyen bir silüet gördü. Görüntü yavaş yavaş netleşti. Sesler de "Nuel"den "Nüksel"e evrildi. Kollarında gücü hissettiği anda karşısındakinin boğazına sarıldı."
O kadar da ilgilendiriyor mu gerçekten ölümden sonrası?
Belki de aslolan yalnızca aldığın nefes,
Ruh koca bir tümör olabilir mi bedene yerleşmiş, habis?
Önemsediğin tam mı yaşamak?
Yoksa sadece yaşamak mı?
Var olmak mı?
Hiç düşündün mü ne hissederdin bacakların olsa eksik?
Ciğerlerin çekemese çam kokusunu içine nefes nefes,
Kalpteki mi acıtır, yoksa koldaki mi, kırık?
Ruh çıkığı hastalığına hiç yakalandın mı?
Belki başka bir ten seni iyileştirecek,
Başka bir el tenine değecek,
Bir başka, bir nefis.
Ruhuna okuyacak,
Anladın mı?
(Tanıtım Bülteninden)
not: neredeyimben adlı yazarı, sorduğu zeka sorularından bilenler için tanıtım bültenindeki şiirde de bir şifre olduğunu tahmin etmek zor olmayacaktır.
142 sayfalık kitap mı olur? kısa hikaye mi yazıyosun? senin için zor bi eleştiri ile başlıcam ama sayfa sayısını en az ikiye katlaman gerekirdi. konusunu hiç bakmadım ama bol bol satman dileğimle.
bi de (genel olarak amatör yazarlara seslenicem) kitabın adı gerçekten kitapla uygun olsun
ayrıca (yine genel olarak amatör yazarlara sesleniyorum) bilim kurgu adı altında çok da uçuk hikayeler vermeyin. okuma zevki kalmıyor insanda.
her önüne gelenin kitap yazdığı bir ülkede olduğumuz doğru. kitap yazmaya niyetlenenlerin bununla ilgili bir eğitim almış olması; bol okuması; dile hakim olması; sözel, sayısal ve duygusal zekasının iyi olması gerekir. bunların dışında başka kriterler de sayılabilir. yayın dünyamızın bir kitap çöplüğüne dönmesini ben de üzülerek izliyorum.
yazım aşamasında bilim adamlarıyla görüşmeler yapılan, içinde geçen herşeyin bilimsel temellere dayandığı ve olabilirliği konusunda fikir birliğine varıldığı roman.
romandan rastgele bir bölüm: (ölememek de kötü olabiliyormuş bazen.)
"Adam korku içinde. Yok yok, bu anlık bir korku değil. Gelip geçici bir duygu patlaması değil. Korkuyla yaşıyor ve buna alışamamış bir türlü. Uyurken bile gelip o cadının kendisini yastıkla boğacağını düşünüyor. Ki bu onun için bir kurtuluştan başka bir şey değil. Zaten söylenmelerden, küfürlerden kurtuluş yok. Uyanıkken görülen kâbus gibi bir şey bu. O surat; mide bulandırıcı, dehşet verici o surat. Kırışıklıklardan gözleri, burnu, ağzının yeri belli değil. Yanakları neredeyse üzerine eğildiği zaman ağzının içine düşecek. Kafasında sayılabilecek çoklukta -azlıkta mı demeliydim- saç teli var. Onları da başörtüsüne hiç benzemeyen bir tülbentle kapatmaya çalışmış ama becerememiş. Yüz bilemedin yüz elli, belki de iki yüz yaşında bir cadı. Evet, o burun ancak bir cadıda olabilir. Dilini uzatıp ağzına çekse ısırabileceği, hatta karnını doyurabilecek kadar büyük ve uzun burnu. Yere paralel sırtından bahsettim mi? Kalçasından sonrası neredeyse üçgen oluşturmak için yere uzanıyor. Oradan kafası çıkıyor işte. Zaten bacaklarıyla kafası arasında çok bir mesafe yok. Arada bir yerlerden zorla çıkabilmiş kollar var çarpık çurpuk. Sırtında kambur değil bir dağ taşıyor. Patlak gözlerini göz kapakları örtmüş, alın derisi de üstünde yeleğin üzerindeki kazak gibi duruyor. Bu cadı onu korkutan. Hareket edemiyor adam. Kendini Hawking’e benzetiyor ama onun kadar şanslı olmadığı kesin. Yatakta öylece uzanmış, kolları yana açılmış, başının arkasına koyulmuş yastık sayesinde etrafı az çok görebiliyor. Görebildiği tek şeyse o cadı. Yemeğini veren, altını temizleyen o kadın. Bazen temizlemiyor o ayrı. Bu da cadının işkence yöntemlerinden sadece biri. Vücudunu hissedebilse cadı daha çok şey yapacak belki. Gelip arada bir ağzına o iğrenç lapayı tıkıyor, sonra bir yerlere kayboluyor ama tekrar geldiği zaman işkence tekrar başlıyor. Yıllardır bu böyle. Ne zaman kurtulacak bu işkenceden? Arada düşünüyor; “Acaba öldüm de cehenneme mi düştüm? Bu da benim zebanim mi?” diye. Gerçi belki cehennemi hak edecek şeyler yapmış olabilir ama hayatında cenneti hak edecek şeyler de vardı. Böyle mi olmalıydı? Artık hayatındaki en mutlu anlar… Peh! Mutlu anmış. Ne mutlu anı! En az korktuğu, canının yanmadığı anlar o cadının yanında olmadığı anlar. Aslında çok denedi ölmeyi ama başaramadı. Yapabileceği tek şey nefesini tutmak. Tutuyor tutuyor devamı gelmiyor. Ölememek de kötü olabiliyormuş bazen. Sabah akşam ettiğin tek duanın ölebilmek olduğu bir hayat. Hayat mı dedim? Peh! "
Neredeyimben nickli yazarın kitabıdır.
hayırlı olsun abi, darısı benim başıma. En kısa zamanda da temin etmeye çalışacağım. Daha birçok kitabında başarılar dilerim.
yazarının tüm olumsuz ve acımasız eleştirileri kabul edebileceği ama henüz kitabı okumamış biri tarafından "vasat" denilmesine anlam veremediği roman.
ayrıca yine yazarının girmiş olduğu 750'den fazla entry'den sadece üç beş tanesinde ve sadece romanla ilgili olanlarda romana bakınız verildiğinin altı da çizilmeli.
bugun romanla ilgili ilk geri donusu aldim. okuyup bitiren bir arkadas bana ulasip yorumlarini bildirdi.
begenmis, cok farkli bir anlatim tarzinin oldugunu, bunun hosuna gittigini soyledi. bilmecelerin cogunu bilememis ama cozumleri gorunce begenmis. sonunu biraz kisa kesmemi begenmemis. biraz daha surebilirmis. ama butun dugum sonda cozuldugu ve şok surprizler sona saklandigi icin simdi tekrar okumayi planliyor. "altinci his" filmindeki gibi hissetmis kendini. baska yorumlar da var ama spoiler vermemek icin paylasmiyorum o kisimlari. baska okuyanlar olup da yorumlarini paylasirsa sevinirim.
tanim: yazarinin heyecanla yorum ve elestirileri bekledigi roman.
"olasiliksiz" bende iz birakan bir eserdir ama bu kadar benzeştiklerini fark etmemiştim. fark ettigimde de is isten gecmisti.
ama icerik olarak benzeşmiyorlar.
