karakterini, coşkunluğunu, sevecenliğini yitirmektir.
yaşadığı yarım adanın en güzel duygularını silip süpüren insan modelidir bunlar, kısa yoldan şöhret olma sevdasıyla yanıp tutuşan, insanların can damarına artık iğne değil tornavida sokmaya başlarlar. her şey biter atatürk'e dil uzatırlar o da yetmez hz. muhammedi karalarlar.
kaybettiklerini karşısındakilere de kaybettirmeye çalışırlar.
bir insan dünyanın en samimi insan olma duygusunun bahşedilmişliğiyle yaşadığı toprakların yıkılamaz tabularına dil uzatırsa, topraktan çıkan solucan kadar değeri kalmaz balıklar bile yem olarak ağızlarına almak istemez.
yazılmayanların yazıldığı topluma doğru sürüklenmeye başlatılmak, en başta insanların küskünlüğüyle başlar ve bir kez gönül yıktın ise bu kıldığın namaz değil sözünü söylemişlere bir nevi hakarettir.
götünü silmeye taş bulamayacak insanlar yitirince bir taş parçası olarak görürler bu halkın namusunu, onurunu kurtaranları.
gözlerine kara kalemler çekip kısık kısık bakarlar, işte o zaman götüne gelen şırıngayı farkedemezler.
yıkılmaya başlanılan bir tabunun neferi olma gururuyla, gözlerini kan bürümüş bir şekilde 1 yaşında bebeyle evlenilir fetvası çıkarır.
tavrını koyması gerekn insanlar bu benliği kaybederse.
o taş gördükleri şeyleri üzerine yıkarlar, yanı başımızda olduğu gibi.
