ekseriyetle bi cacık olmaz dediğimiz öğrencilerin velileridir. kargaya yavrusu kuzgun görünür misali evlatlarını aliyyül ala zannederler. bu tip veliye gaz verip göndermek lazımdır.
arada bir veli toplantılarında rastladığımız; çocuğunun özgeçmişini okuduktan sonra üstüne bir de öğretmene sınıf hakimiyeti, ölçme değerlendirme, ingilizce öğretim teknikleri konularında brifing veren veli görünümlü birey.
bu tarz velilerin çocularının hep hiperaktif olma durumudur. bu veliler asla başarısız, tembel, ilgisiz, yeteneği yok vs. gibi eleştiriler yapmazlar, hepsinin sebebi hiperaktifliktir onlara göre. kaç tane başarısız öğrenci gördüysem, hep "hiperaktiflik sorunu var" diye savunulur. aradaki gerçek hiperaktif çocuklara haksızlık olur.
bir de böyle herşeye rağmen çocuğunu savunan, toz kondurmayan velilere hayranım, bizimkiler * bana hiç torpil geçmezlerdi, haksızsam "haksızsın" derlerdi, gerekirse karşı tarafı savunurlardı... aslında hep özenmişimdir, böyle salak çocuklarını aslında hiç de salak değillermiş gibi gösteren, öven, koruyan, süsleyip, püsleyip anlatan ailelere...
Sevginin insanın gözünü kör edebileceğini gösteren cümledir. Bakarsın çocuğa malın önde gidenidir ama herif zikredilen cümleyi savurur durur. Gerçekten de çocuk süperdir, çünkü çocuk onundur.
