Herkes bir şey bekler, ne olduğunu bilmediği ya da nereden geleceğini görmediği, ama gördüğünde tanıyacağı ve bileceği bir şey.
Aranan belki çok uzaklardadır belki de çok yakın. Herkes bir mucize bekler; küçük, çok küçük bir mucize. Yanlış kapılar çalınır, belki yanlış sevdalar yaşanır...
Herkes bir şey arar. Belki düş, belki hayal belki de tamamen gerçek. Ben bekledim... Zaman geçerken aralıksız; ben aradım. Yürüdüğüm her yolda, bindiğim her trende, yaşadığım her anda aradım. Baktığım, gördüğüm tüm yüzlerde aradım. Neydi beklenen, kimdi gelmeyen..
Birisi vardı düşümde, düş mü gerçek mi bilemediğim; birisi var diyorum, dokunsam yok.
Bıraktığı tüm işaretlerini bulduğum, yaklaştıkça uzaklaşan; an mı zaman mı bilemediğim birisi ..
Kimbilir kaç kez tesadüflerle karşılaştığım, yanından öylece geçip gittiğim, hissettiğim ya da hissedemediğim birisi .
Aradığım ama belki beni beklemeyen birisi ...
Benim aradığım, benim beklediğim, birisi var diyorum.
Bir Sonbahar günü, yerlere dökülmüş sarı yapraklar üstünden geçerek, rüzgar gibi içime işleyerek kapımı çalacak birisi..
Gözleri hüzün, sözleri yağmur, sesi şiir, yüreği uçurum, sevdası derya birisi.. Aradığım beklediğim birisi..
