benimkisi sadece galatasaray sevgisi..
bu sevgiyi bir başkası, galatasaray kulübünün içinden ya da dışından hiç kimse azaltamaz.. ne başkanlar, ne futbolcular ne de bir başkası.
ceyhun yılmaz buna benzer bir şey söylemiş. çok da güzel söylemiş beni anlatmış.
futbol sadece bir oyundur.. ama bu oyun bazen hayatın tamamını ele alabiliyor.
insanlar birbirlerine çok büyük nefretler duyup, öldürebilecek duruma geliyor.
oyun mu?
oyunsa nasıl oyun?
sadece bu sözlükte bile yaşları kaç olursa olsun sürekli atışan, tartışan, küfürleşen daha da ilerisi birbirlerine bu yüzden nefret duyan insanlar var..
neden?
sadece farklı renkleri destekledikleri için.
ben kol kola maç izlediğimiz o günleri çok özledim..
yenildiğimizde kendi özeleştirimizi yapıp, canları sağolsun bir dahakine diyen ve yeneni tebrik eden o zihneyeti çok özledim..
ben fenerbahçe'den hiç nefret etmedim..
varlıkları bizim varlığımızı yücelttiği, her karşılaşmamızda ayrı bir heyecan verdiği için.
uefa kupasını aldığımızda benimle kol kola izleyen, final maçının oynandığı stadda fenerbahçe, bjk formasını giyip bizimle kalbi atan kardeşlerimizin olgunluklarını özledim..
hatırlayın, en az bizim kadar sevinip bizimle kutladılar... ve içlerinden de geçirdiler, inşaallah bir gün o kupayı biz de alırız diye.
şu an fenerbahçe o yolda. allah şahit can-ı gönülden istiyorum o kupayı almalarını..
neden?
benim fenerbahçe'ye bir nefretim yok.. türk bayrağını avrupa'da gururla dalgalandırıyorlar.
neden?
benimle o gün omuz omuza maç izleyen ama fenerbahçe'yi tutan kardeşlerime vefa borcumu ödemek, onlarla beraber sevinmek için..
işin özü futbolun sadece bir oyun olduğunu hatırlamak..
biz türküz, biz dostuz..
burada birbirimizi yiyip duracağımıza, birbirimize destek çıksak üzüntüyü sevinci beraber yaşasak.. bir başkası diğerinin hüznünden parazit gibi beslenmese ben inanıyorum çok daha iyi yerlere geleceğiz.
katılan olur katılmayan olur.. ama yine söylüyorum, ben galatasaraylıyım ve benim içimde bir başka takıma nefret yok. sadece galatasaray sevgisi var.
