hayatına ilk giren kişiyi toplumun baskısı ve yetiştirilişin verdiği doğrusu budur düşüncesi belki de tamam ile masumiyetten yada boşlukta olmasından yada sevgiye açlığından evleneceğim gözüyle bakıp hemen hayaller kuran kişinin dumur olup bırakılmasıyla aylar süren ayrılığın ve ağlamanın ardından tekrar barışıp tekrar ayrılmasıyla ve tekrar tekrar tekrar * artık üzüntüden bitap olan kişinin üzülmemek için aklını başka yönlere ve zamanla cok zor da olsa başka kişilere vermesiyle bu kişileri ilk seferki gibi sevemedikçe karşıdakilerin onun ağzına düşmesinin de desteklediği döngünün eseri olarak artık istediğini yapabilen gezen tozan aşka inanmayan bir kişi olmasıdır. bu ilk sevilen ama kıymet bilmeyen malın da söyleyebileceği tek şey bir canavar yarattım olacaktır. *
sevmekten anlamayan insanlara denk gelme sonucunda her zamanki gibi kişiye değil eyleme sitem etme durumudur. kalbi kırılan inancım kalmadı der, oysa kişinin kendine inancı kalmamıştır, aşk bütün ihtişamıyla orada durmaktadır.
çoğunlukla samimiyetsizdir bunu diyenler. çünkü bir süre sonra tekrar bir aşk yaşayıp dediklerini unuturlar. iyi tabi, aşk yaşasınlar, sap sap gezsinler demiyoruz zaten. ama böyle arabesk söylemlere girmek çok kötü gerçekten.
Aslında kişinin aşkın kendisine değil, aşık olunana inancı kalmayınca söylenen söz... Nihayetinde aşık olunan aşk kadar yüce değildir, aşkın ona kattığı anlamlarla yücelmiştir; kişi gün gelipte bu acı gerçekle yüzleşince aşkın değil aşık olunanın kendisini aldattığını fark edecektir ama şu da bir gerçek ki aşk ta aldatmış, gözünü boyamıştır onun ve aşka inancının kalmaması da bundan mütevellittir.
