kokusunun eşi benzeri olmayan,
sevgisinin yerine hiçbir sey konmayan,
şevkatine başkasında rastlanmayan,
güven ve huzur veren,
başını yaslayınca göğsüne tüm dünyayı unuttuğun,
yegane insandır. iyi ki vardır. melektir.
kesinlikle çocukluktan nefret etmeye sebep olan, çocukken kişinin psikolojisini bozan ve genelde anaokulunda söyletilen şarkıdır.
anne sevgisi böyle mi aşılanır? ağlamamak için şekilden şekle girdiğimi hatırlıyorum. annemi falan özlerdim hep. ulan gelmişiz 6-7 yaşına, yavaş yavaş ortama, sokağa falan ayak uyduruyoruz, annemizde ayrı kalıyoruz bir şeylere alışmaya çalışıyoruz, anneye bağlama çabası ne? az mı ağladım ulan anneme sarılıp eve gelince "ben seni okulda çok özlüyom" diye?
söyletmeyin şunu çocuklara, başlığını görünce bile sinirleniyorum anasını satayım, şu halimle ağlarım lan bunu söylesem.
Beni dünyanın en güzel Varlığı olarak gören tek kadın, benim güzel annem, kimse onun kadar bilememiştir kıymetimi ve kimse onun kadar çekmemiştir nazımı, kimsenin Ayakları cennet kokmuyor onunki kadar ve kimsenin elleri onunki kadar ısıtmadı içimi , benim annem güzel annem , hiçkimseye Duygularımı belli edememek , sevdiğimi yeterince göstermemek gibi bir işgenceyi taşımasaydım keşke omuzlarımda , en çok sana olan sevgimi gösterirdim o zamn, en çok seni mutlu ederdim sevgimle..
