her şebnem ferah albümü gibi sadece fanlarına hitap edeceğinden yüksek oranda* orjinal alınacak albümdür. takdir edersiniz ki hiçbir liseli ergenimiz veya depresif kızımız "kimse pheeni anlamıyoooea" , yada konfeksiyon vb. yerlerde çalışan yurdum delikanlıları "böle hayatın aq" eşliğinde şebnem ferah dinlemez.
hali hazırda benim adım orman adlı albümü dinliyorum. şebnem ferah başka bişiy yapmış yine ya..
neyse fikirlerimizi paylaşalım recently olarak..
ilk izlenim herkesin bildiği üzre soft bir albüm. hıfrrrrr yaptıran şarkılar yok mu, tabiiki var..
ikinci izlenimim; şebom yahu hapşursan dinlerim lan. hapşu de, dinlerim sabaha kadar be... neyse konu sapmasın
üçüncü izlenimim; yalnız isimli şarkı.. şarkı başlayıp ilk 38 saniyede sizi moda sokmayı amaçlıyor. sonra 38. saniyede ufak bir gitar partı ile eha moduna girip şeboyu içinize çekmeye başlıyorsunuz. kokusu geliyo adeta burnunuza. kulaklarınızdan beyninizin tüm kıvrımlarına, sonra da bütün damarlarınıza yayılıveriyo. sonra sözleri başlıyor. hayatınızın her köşesine culup die oturtturuyorsunuz, kimse böyle yalnız olmasın diye çığlıklar atıyorsunuz, son olarak da şebonun bu evrene fazla olduğunu düşünüyorsunuz tekrar, sonrası mı, hadi hadi devam edin kendinizi kaptırmaya yepyeni bir albümle bize yep yeni birer hayat hediye eden şebonuza...
şarkı isimlerini ard arda okuduğunuzda güzel bi etki yapan albüm.
*merhaba, *benim adım orman
*yalnız, *istiklal caddesi kadar,
*eski,*mahalle *ateşe yakın
*serapmış, *insanlık
*bazı aşklar, *uçurtma
şimdilik dinlediğim kadarıyla almora ve ezginin günlüğü arasında gidip gelen kararsız albüm.
olmamış demeyeceğim fakat beklediğim bu değildi şebnem ferah tan. nerede okyanus un müziği, nerede babam ve oğlumun sözleri, nerede şebnem ferah ın dizelerinde dibine vurduğu, insana vay be dedirten sembolizm.
gerçekten özlemiştik, umarım susuzluğumuzu zamanla dindirir bu albüm
sadece bir kez dinledim henüz albümü. ancak dikkatimi çeken şeyler oldu;
-öncelikle kamuoyununda değindiği gibi "can kırıkları"na göre daha yumuşak bir şebnem ferah albümü olmuş. ben açıkçası, "can kırıkları"ndan sonra da, ondan daha sert bir albümün kabul görmeyeceğini ve aynı sertlikte yapıldığında şebnem ferah'ın "tekrar"a düştüğünün düşünüleceğini düşünüyordum (bu ne biçim cümle oldu). beklediğim gibi daha yumuşak hatlı bir şebnem ferah albümü karşımızda.
-sololar, introlar, pasajlar kısılmış, azaltılmış. bu beni üzdü, çünkü albüm dinlerken sürekli "söz" duyunca, kafası ferahlamıyor insanın. bunaltıyor biraz.
-klavye çoğalmış. akustik gitar özellikle azalmış gibi geldi, ama tabi ilk dinleyişte dikkat edememiş de olabilirim. klavye çok kullanılınca yalnız acaip yoruyor. keşke akustik ve elektro gitar üzerine daha çok düşülseydi.
-vokal tabi ki şebnem ferah. ama arada böyle tek enstrüman ve şebnem ferah sesi çok bekledim. "bazı aşklar" şarkısında istediğim oldu. buna rağmen çok fazla "saf" şebnem ferah sesi aradım dinlerken. altyapı biraz yorucuydu ve bana hikayeler anlatan kadın biraz gitmiş gibiydi.
görüşlerimi albümü tekrar tekrar dinledikten sonra daha sağlıklı bir biçimde bildireceğim, şimdilik bu kadar.
albumun 5 parcasını henuz dınleyebılmıs olmama ragmen bekledıgımı alamadım acıkcası
dınledıklerımın arasından yalnız adlı parçayı begenmıs bulunmaktayım
ve eski adlı parcadakı kısa da olsa sololar guzeldır
ılk dınleyıste ıfade edeceklerım bunlar sevgılı okurlar..yakında edıtlerım.
benim adım orman... evet, henüz balta girmemiş, keşfi yeni başlayan bir ormanım ben. yaklaşık 1 yıl önce tohumlarım atıldı ama çabuk yeşerdim ve bugün kapılarım açıldı. ziyaretçilerimi 'merhaba' diyerek selamladım. sonra kendimi tanıttım 'benim adım orman' diyerek. 'yalnız'dım onlar gelene kadar. şimdi ise istiklal caddesi kadar kalabalığım. birbirimize alışmamız zaman alabilir. bence hakkımda çabuk karar vermeyin. tadına bakmadığınız meyvelerim mutlaka vardır, olacaktır.
ayrıca bze şebnem ferah'ın önemini bir kez daha hatırlatan albüm olmuştur. daha dün çıkmış olmasına rağmen sözlüklerde albüm hakkında onlarca yorum yapılmış olması bunun kanıtı.
şimdilik istiklal caddesi kadar, eski ve mahalle şarkılarını sevdiğim yeni şebnem ferah albümü. ancak dinledikçe her şarkısı daha güzel gelecekmiş gibi duruyor.
onuncu parçaya kadar beni zerre derecede etkileyememiş sıradan bir şebnem ferah albumü...gittikçe bozuyor kendini...hep demişimdir yıllardır...şebo nun acilen iskandinavya ya yerleşmesi ve sağlam bir gothic metal grubunda acilen vokal yapması lazım gerekmektedir...bak bir yıl sonra dünya turnesine çıkıyo mu çıkmıyo mu?
4.5 yıldır beklediğimize değdi mi hala kestiremediğim bir albüm olmuş... istiklal caddesi kadar'ı sevdim (bkz: düşünüyorum ne kadar sevmiş olabilirim) lakin diğerlerinden pek hoşlanmadım. umarım herkes gün geçtikçe sindirebilir albümü. kulağımın alışmasını beklemekteyim.
Soft bişeyler çıkmış ortaya. ilk dinlediğimde her ne kadar beni de tatmin etmemiş olsa bile, tekrar dinledikçe hoşuma gitmeye başlayan albüm.(6. veya 7. kez dinliyorum sanırım.) bence Şebnem Ferah normal sanatçıların yanında biraz daha alkollü kalır, demem o ki dinledikçe daha çok hoşunuza gidicek ben buna inanıyorum daha çok etkisi altına alır en sonda bağımlısı yapar adamı. "uçurtma" çok hoş olmuş. yalnız eski albümlerdeki kadar sözlerde derin anlamlar ve yoğunluk yok gibi geldi. Sonuç olarak Ellerine emeğine sağlık kocaman kocaman öpesim var kendisini seviyoruz efendim.*vede*
