Samanyolu'na bakma,
Gözlerimden çaldı parlaklığını.
Gölgelerin gürültüsü gibi aktı sessizlik.
Ateş böceklerinin melodisi duyuldu sadece.
Ürperdi çiçekler parklarda,
Büzüldüler, çaresizlikten loş bir köşeye,
Ezildiler sahipsiz adımların altında...
Söz ve yazı yerine hayalini çizdim buğulara.
Boşalan limanlarda resimlerini yapıştırdım güverteye.
Duvarda erittiğim şarkıları sıraladım sonra.
Erimiş menekşelerin kokusunu serdim,
Hapsedilmiş nehir sularının üstüne...
Alabora oldu kayığım,
Kürekler gecede kayboldu...
Serin ve derin suların şırıltıları aktı ruhuma.
Akşamın bakışları titretti yüreğimi.
Dar sokakların ardında korktum gölgemden.
Acıya nefes aldırmadan kanadım gece boyu,
Siyaha döndü damarlarımın rengi,
Kömür gibi oldu bakışlarım,
Sabaha çıkamadım...
içimde ordu yürüyor biteviye.
Ateş üstünde sabır dokuyorum.
Toprağın derinliklerinden beni çağırıyorlar...
Gönül azığım yok diye çıkamıyorum sefere.
Aslanlar ağlıyor duyunca haberi.
Güller yanıyor ve kırılıyorlar dallarından.
Karıncalar kurşuni tozlar atarak koşuyorlar...
