belki soğuk bir kış akşamında seninle osmanlı çayı yudumlardık yada yazın soğuk bir bardak limonata. gelmeyeceksin biliyorum, beni otobüs duraklarını tek başına tekmelemeye terk edeceksin. şimdi sen heykelde olsan koşa koşa gelirdim, yarın ayaklarımı sürüye sürüye gitmek yerine. güneş gözlerimi ışınlarıyla acıtırken sana bakıyor olmayı dilerdim, sahte gülücüklü fotoğraf kareleri yerine. hani yoksun? neden gelmiyorsun? beni bırak, ben kendi kendime de gülerim onda ne var. ama seninle gülmek bir başka olurdu, hani gözlerimizi yaşa boğan, yanaklarımızı acıtan cinsten. beni başkaları konuyu uzattıkça uzayınca susturuyor ya, sen beni gülümseyen gözlerle dinlerdin değil mi? bak sonbaharda geldi. ben çikolata mı tek başıma da yerim, ama seninle karı seyrederken usul usul sıcak çikolata içsek ya. sen beni şu an tanıma, eğer sıkıcı diyeceksrn hiç tanıma. ama belki tanısan çok seversin.
