En çok da kendinize, eski hâlinize yabancı kaldığınızı; hiç tanımamış, bir zamanlar o kişi siz değilmiş gibi davrandığınızı size fark ettiren bir şarkı.
Daha bugün fark ettiğim ancak beş saattir etkisinden kurtulamadığım pinhani şarkısıdır
Loopa aldım bir hüzünlenip bir tebessüm ettiriyor sözlerine kulak verdiğimde
"Artık çok uzaklaştım en çok da kendimden".
Artık çok uzaklaştim en cokta kendimden, evden, senden göçmen kuşlar gibi. . kısmında kendimi bulduğum severek dinlediğim güzel bir pinhani parçasıdır. canımdır.
Biraz önce paylaşmışsın dinlemeden edemedim.. (yine seninle konuşuyorum) herneyse...
sanki gel de çocukluğuma geri döneyim, beraber büyürüz işte ne var, yine inanirim ben der gibi bu şarkı.
inanmaya aslında dünden razı da bir kıvılcım bekliyormuş gibi.
yaşamaya inancı varmış olmasına da, öyle yılmış öyle solmaya yüz tutmuş da, birinin bir damla suyuyla yeniden doğacakmış gibi.
Çizdim Kendi Aklımca Hayatın Resmini
Bir Şey Bilmezdim Aslında
Karıştırdım Tüm Renkleri
Hata Yaptım Tabi
Herkes Başka Bir Şeyden
Kaçırmış Kendini
Bazen Yaşlı Gözlerle
Kabullenmiş Gerçekleri
Bazen Memnun Gibi
Artık Çok Uzaklaştım
En Çokta Kendimden
Evden, Senden
Göçmen Kuşlar Gibi
Çok Geç Kaldığım Halde
Solmuş Resimlerde Kaç Yıl Geçmiş
Hala Güzel Durur
Küçükken Çok inanmıştım
Eğer Çok istersen
Her Şey Mümkün
inanmak Zor Değil
Hikayem Senle Başlardı
Senle Devam Etsin
Beni Seni inandır
