bir yönetmene sorduğunuzda, bir şaire, bir yazara, bir müzisyene sorduğunuzda farklı cevaplar alırsınız.
bir filme neden ağlar insan, belki yönetmen de bilmez, ama ağlatmıştır sizi.
sahi bir şiir ağlatmak için yazılır mı, ağlayınca anlarsınız.
bu yazar, acaba bu kitabı biz ağlayalım diye mi yazmış, ama bak işte ağlatmış.
ya bu müzisyen, neden bu kadar içli söylüyor ki, biz ağlayınca ne karı olacak?
babanız, anneniz, kardeşiniz, akrabalarınız yani, sizi farklı sebepler için ağlatmıştır.
dişçiniz mesela, ya da kırık çıkıkçı teyze, acıtmıştır da ağlamışsınızdır.
mendil satan yoksul çocuk, merdivenleri altı ayda çıkan yaşlı teyze, kumbarasında bir-iki bozukluktan gayrısı olmayan dilenci, çıplak ayakları soğuktan mosmor kesilmiş bebek... bunlar da bilmezler acıttıklarını ama ağlatırlar.
düştünüz, diziniz kanadı ağladınız, öğretmen soru sordu bilemediniz ağladınız, sınıf birincisi oldunuz ağladınız, babanız vurdu ağladınız, bir filme, bir şarkıya, şiire, kitaba ağladınız. fakir çocuk ağlattı sizi, kör dilenci ağlattı, yaşlı teyze ağlattı...
ve...
biri vardı, belki ilkokulda aşık oldunuz, belki kütüphanede çarpıştınız ilk görüşte aşktı, belki yıllarca arkadaş sandınız ama aşıktınız, belki ikinci baharınızı yaşıyordunuz, belki peşinden koştunuz ama yüz vermiyordu sonunda kendinize aşık ettiniz, belki sadece sizin için yaratıldığını düşündünüz, aşık oldunuz...
ama o da ağlattı.
peki hiç durup sordunuz mu;
beni neden ağlattınız?
