Beni rahat bırakın kendi flashbacklerimi bir başıma yaşamasını bilirim ben.
Nasıl yapılacağını biliyorum.
Olayları dramatize etmiyorum. Zaten öyle sıradan bir şekilde anlattığım zaman trajik olan hikayem dramanın kendisi. BazEn öylesine karmaşık duygular içerisinde bulunuyorum ki aniden aklımı toparlayamasaydım kendimi çoktan metotları uygulayarak bitirmiştim. Bazen insan çok hızlı yaşamamalı ve biraz olsun acı çekmeli diye düşünüyorum.
Tüm istediklerini elde edip rahat yaşasan bile insanın doğası gereği birileri tarafından sevilmesi gerekiyor. Belki karşılaşmadım belki karşılaşacağım. Sorun bu değil.
Sorun gerçeklerin içindeki sahtelikleri ayırt edemeyen beynin bedeni toplumdan bloklaması. Dışlanmışlık değil daha farklı bir şey.
