nefes almalıyım...
tutmayın kollarımdan yeter, vurmayın en hassas duygularıma beni bırakın...
gitmem gerek esir olamam bu hantallıklara,
ellerim üşüyor
ne hakkınız var lan bunu yapmaya
bırakın beni!
gitmek istiyorum...
adımı değil duymak anımsayamayacağınız uzaklıklara...
kaybolmak istiyorum, değil bulamayacağınız, tahmin bile edemeyeceğiniz karanlıklara...
beni bırakın...
kalbimin teklemesine bakmayın korkmuyorum sizden!
o olur öyle arada.
siz de teklemezmisiniz bazen,
tükenmez mi umutlarınız?
olur mu siz hep mutlusunuz ya!
çekin o mutluluk timsali ellerinizi çekin, beni bırakın!
gidin karanlığın ortasındaki aydınlık(!) dünyanıza,
pılınızı pırtınızı toplayın, alın ne varsa...
gidin yüreğimin kenarından boş bırakın orayı.
en temiz duygularım orda saklı...
kirletmeyin beni adi dünyanızda, defolun!
kaptın ışıkları giderken
sonu gelsin artık bu gölge oyununun...
beni bırakın!
hadi gidin artık, nefes almalıyım...
levent yüksel'in med cezir albümündeki güzel şarkısı :
yüreğim sokaklarda, eskiyen taşlar gibi duruyorum, duruyorum
iniyor perde perde gecenin koyu rengi korkuyorum, korkuyorum
sustu haykıran şehir son kuşlar havalandı
oysa ben seni seni seni bekliyorum
eksildi ömrümüzden kim bilir kaçıncı gün
oysa ben seni seni seni hala seviyorum, seviyorum
beni birakin beni birakin beni birakin bu caddelerde
beni birakin beni birakin yikilan eski meyhanelerde
