Özgüven göstergesi olarak , dövme şeklinde tezahür ediyor bazılarının kollarında. Üstteki bakınıza bakarsak , kendisinin kolunca god ibaresi yerine allah yazdığını açıkça görebiliriz efendim.
Bi mahkemeye çıkta göreyim amk. Atarlar adamı nezarete.
hayatta duyduğum en aptalca mottolardan birisi bu sözdür. çünkü kimse özünde olan yargılama hastalığından kurtulamaz. hepimiz kendi hayatımızın karar mercisi, hakimi, savcısıyız. giyim kuşamdan tut yediğimiz yemeğe kadar biz karar veririz. en basit örneği:(#17108037)lahmacun yersin kıro olursun başkasının gözünde. arabesk müzik dinlersin ooo kıro lan bu, caz veya klasik müzik dinlersin olursun yavşak batı hayranı vb.. herkes yargılar birbirini. yargılar çünkü kendi normlarımız haricinde herşeyi değerlendirmek isteriz. bu yargılamayı yaparken her ne kadar objektif bir gözle değerlendirme yapıldığı sanılsa da " ben olsaydım bu yolu izlerdim" gerçeği bilinç altımızda pusuya yatıp beklemektedir.
kimin iyi, kimin kötü olduğu yine bu değerlendirme sonucu elde ediliyor.
beni ancak tanrı yargılayabilir!.. manipülatif bir cümle olsada büyük olasılıkla doğrudur -veya değildir- beni, seni, onu, diğerini hatta hepimizi
bu konuda niçe der ki; "bütün yargılayanların gözünde bir cellat bakar!.."
"herkes" yargılar anne, baba, kardeş, akraba, komşu, arkadaş... çünkü ademoğlu çiğ süt emmiştir. hangi birimiz önce canan sonra can diyebilmiş?.. hangi birimiz iğneyi başkasına çuvaldızı kendimize batırmıştır?.. herkes toplumda iyi insan olarak anılmak ister. evvela çok sevilmek sonra işine gelirse sevmek ister. herkes biraz yaralı, isyankar, çıkarcı ve fazlasıyla yargılayıcı!.. dolayısıyla kişi önce kendine sonra çevresine en çok da topluma yalancıdır. önemli olan sürüden olmakla, sürüden olmamak arasında ki ince bıçak sırtı çizgiyi farkedebilmek ve ona göre hareket etmektir.
