bu ailenin mekkedeki hakimiyeti hazreti muhammed'in ortaya çıkması, islamın yayılışı ve mekke'nin fethi ile ortadan kalkmış, daha da ayrıntılı bakarsak bütün yarımadayı hatta ortadoğuyu hükmü altına alan müslümanlık onları bir ayrıntı haline getirmişti. ancak ne olduysa devletleşme ve iktidar çatışmaları sırasında merkezi otoriteye yakın olmanın avantajıyla 30-40 yıl içinde bu sefer bir imparatorluk hanedanı haline gelmişlerdir.
şimdi başına hazret sıfatını yamamaya çalıştıkları muaviye'nin annesi hazreti muhammed'in amcasının naaşının ciğerini çıkarıp yemiştir. babası ebu süfyan ise islam'ın en büyük düşmanıydı korkudan nedamet getirene dek.
muaviye'nin en büyük marifeti ise hilafeti kaldırıp yerine kendi hanedanını kurmak olmuştur. onun oğlu yezid ise peygamberimizin torunu hazreti hüseyin'i şehid ederek islama "hizmet" etmeye devam etmiştir.
isminin anlamı ; av'ave: havlama, köpek sesi.
mu'âviye: av'ave eden
sözlükler, "tilki eniği" diyorlar.
muaviye adı, şiada lanetle anılır. ehli sünnette ise anılmamak tercih edilir. onun yerine sanki daha hafifmiş gibi yezid'in babası anlamındaki ebayezid yahut bayezid ifadesi tercih edilir.
ebu süfyan ve yezid çizgisinde devam eden bir soyun halkası olması dolayısıyla soy kavramının önemini gösteren, her ne kadar üstünlük takvada ise de takvanın da hep belli aileleri tercih ettiği fikrini ortadan kaldırmayan bir yerde durur muaviye. yani islamla şereflenmesine rağmen, yezid gibi bir zalime baba olabilmiş olması, hz. ali ile savaşması, peygamber soyuna (ehli beyte) kasteden bir aileye mensup olması onu ve soyunu müslümanların gözünde hep uzak durulası bir noktaya itmiştir.
sahabe hakkında konuşmak, sonradan gelenler için -özellikle ehli sünnette- oldukça zor bir konudur. buna rağmen, "kılıç zoruyla müslüman oldu ve müslümanları kılıçtan geçirdi" ifadesinin ebu süfyan ailesine cuk oturduğu kanaatindeyim. onları da hz. hüseyn'e havale etmek en doğrusudur.
