kurtuluş savaşını bir yunanın gözünden anlatan, arka kısmındaki şu paragrafı okuduktan sonra hiç düşünmeden satın aldığım kitaptır:
'Ve sen Kör Mehmet'in damadı! Hele sen! Niye öyle tiksinerek bakıyorsun yüzüme? Öldürdüm evet seni, ne olmuş! Ve işte ağlıyorum. Sen de öldürdün! Kardeşler, dostlar, hemşeriler! Koskoca bir kuşak, durup dururken katletti kendini! Anayurduma selâm söyle benden Kör Mehmet'in damadı! Benden Selâm Söyle Anadolu'ya! Toprağını kanla suladık diye bize garezlenmesin! Ve kardeşi kardeşe kırdıran cellâtların Allah bin belâsını versin!'
Okunması gereken bir roman. 70'li yıllarda, çocukluğu anadolu'da geçen ancak sonradan yunanistan'a göç etmek zorunda bırakılan bir rum gazeteci kadın yazmıştır.
Bu romanı okumak, kurtuluş savaşı dönemine, ve turgut özakman zevatının "şeytanlaştırılmış" olarak sunduğu anadolu rumları üzerine düşünmenizi sağlar.
önyargılı yaklaşacaklar için bir uyarı: roman yalnızca amele taburları ile rumlara yapılan baskıyı ya da türk ordusu izmire girdikten sonra izmir-urla-karaburun hattında yaşananları anlatmaz. Anadoludaki türk köylüsünü sömüren yunan tüccarlardan, rum ordusu gelince intikam hırsıyla masumlara işkence eden rumlardan ve yunan ordusunun geri çekilirken yaktığı köylerden de bahseder.
bütün türklerin okuması gereken bir kitaptır. Bilinçsizce ve hunharca "yunanları denize döktük, pis yunanlar" gibi söylemler kullanılmadan önce o insanların hisleri, yaşadıkları onların ağzından dinlenmelidir önce.
Geçenlerde de yazmışım. Kitap gerçekten bir takım gerçeklikleri gözleri önüne seriyor. Yani aslında şöyle demek daha doğru; okuyucuya, sorgulatan farklı bir perspektif kazandırıyor. Yüzde yüz doğrudur ya da değildir bilinmese de bize anlatılanların tamamen doğru olup olmadığını sorgulatabilecek bir kitap. Özellikle faşistlik derecesinde Yunan düşmanlığı güdenlerin okuması gereken kitaptır. inanın kitabın sonlarında gözyaşlarıma hakim olamadım. içim cız etti. Sadece yunanları denize döktük diye hunharca böğürmeyi bilen, tarihi bundan ibaret güruhu düşünüp sonra insanların nasıl ateşe verildiğini okudukça, maruz kaldıkları işkenceleri okudukça kendime hakim olamadım ve ağladım. Bir didio sotiriyu kitabı. Çok da güzel. Yüz temel eser içerisine alınması gerekir bu kitabın ama tabi ki alınmayacak. Neden? Çünkü devlet eliyle yazılmış tarihimizin aslında ne kadar çok hasir altı edilen gerçekliğinin olduğunu fark ediverir yavrucaklar. Değil mi ama? Onlar uyusunlar. Sessiz olalım.
Bu entry' i de formata aykırı olduğunu bilmeme rağmen yine de yukarıda görünmesi için girmek istiyorum. Bir kişi bile merak edip okusa şu kitabı kardır diye düşünüyorum. Milletçe sorgulama mekanizmamız paslanmış, örümcek ağları içinde kalmış durumda.
Kesinlikle en çok etkilendiğim birkaç kitaptan biri. Ulusalcı yazarlardan okuduğumuz birkaç klişe argümandan başka bir şey kullanılmayan kurtuluş savaşı hikayelerinden sonra insanı düşündürüyor.
Bundan yanılmıyorsam eğer 8 yıl önce okuduğum kitap. Bir kaç diyalog, bir kaç hareketlilik hariç neredeyse hiçbir şey hatırlamıyorum fakat aklımda çok iyi bir kitap olarak kaldığını düşünüyorum. Veya düşünmüyorum. Okuyun okuyun iyi kitaptır.
