yıllardır aynı işyerinde , yanyana çalıştığım iş arkadaşımdan yola çıkarak örnek vereyim .
işyerinde insanlara hep soğuk yaklaşır, herkesten şüphe eder, kimseyi beğenmez , hasta olsan aramaz sormaz, pek kimseyle konuşmaz, kafasını telefondan kaldırmaz, ben laf atarsam arada bir konuştuğu tek kişi benimdir.
hep suratsız , hiç gülmez , hep mutsuz olduğunu zannedersin .
sağlığına dikkat etmez, içki-sigara, sağlıksız beslenme , umutsuzluk, gelecek kaygısı, işini sevmeme ...
tüm kariyerine ve başarısına rağmen tek hayali evde oturup tv karşısında yatmak olan birisi düşünün.
oysa hayat tüm güzel şeyleri ona sunmuş . elini sıcak sudan soğuk suya değdirmeyen, kendisi yemek yapmayı sevmediği için yemekleri yapan , mutfağı toplayan, her konuda yardımcı , güler yüzlü, sevgi dolu, ondan hiç şikayet etmeyen bir kocası,
tüm soğukluğuna rağmen çevresinde onu hep arayıp soran arkadaşları,
iyi komşuları , hamileyken-emzirirken bile o içtiği içki-sigaraya rağmen sağlıklı, akıllı çocukları , güzel bir evi - son model arabası, her yıl yurt içi-yurt dışı tatilleri ...
hayat tüm güzelliklerini ona sunuyor sanki.
ben bunun tam tersi bir insanken bende bunun sahip olduklarının hiçbiri yok.
